Ronda op de motor, dag 4, door Spanje tot Antequera 

Geen ontbijt in El Burgo de Osma

Vrijdag 29-12-2000

Om een uur of tien wakker, waarbij we zien dat we een prachtig uitzicht hebben op de Burgo van El Burgo de Osma (boven, de enige foto van vandaag!).

Naar beneden, naar de bar, en vragen of ze ontbijt hebben, desayuno. Nee, helaas niet. Ze schaamt zich duidelijk dat ze nee moet verkopen.

Koffie dan? Ja, koffie heeft ze wel. We krijgen een enorme kop café solo, zwarte koffie.

Het mooie is dat er stokbrood op de bar ligt, waar ze zelf van hebben gegeten. We zouden het prima vinden om daar wat van te krijgen als ontbijt, maar dat vindt ze natuurlijk niet kunnen ;-)

*Red. Maar we krijgen gelukkig wel een heel pak kaakjes op een schaaltje, wat we weg soppen, nog even gedacht of we van haar enorme voorraad pillen zouden snoepen, maar de kleurtjes zagen er niet aantrekkelijk genoeg uit.

Snelweg naar Madrid

We verlaten dit Hotel dat eigenlijk gewoon dicht is in de winter, maar waar we wel een lekker bad en bed vonden na een erg koude dag...

We rijden de N110 op, een hele mooie weg, goed asfalt, veel bochten, met links en rechts af en toe in de verte, en af en toe vlakbij, de bergen. In de verte steeds sneeuw, maar ik ben erg blij dat we daar nu ver vandaan zijn.

De zon schijnt, en het groen en het bruin om ons heen, en het wit van de dorpen waar we langs komen, doet het echt heel erg goed bij het licht van een voor Spanje zo laagstaande zon.

*Red. We rijden weer door San Esteban de Gormaz waar we de vorige keer aankwamen na de Leemexpeditie, om over die prachtige brug te rijden waar nu heel veel water onder door stroomt.

*Red. Op de uiterwaard is van hout en strobalen zo te zien het Alhambra nagebouwd, waarschijnlijk voor een knallend nieuwjaarsfeest.

*Red. Eigenlijk wonderbaarlijk ik ben er maar 1 keer doorheen gereden bij daglicht in de druilregen, en nu in het zonnetje is het zo ongelooflijk bekend, alsof ik er al tien keer over die brug ben gereden...

We moeten verder over de snelweg, maar een snelweg in Spanje is niet wat je gewend bent in Nederland.

Ten eerste heb je natuurlijk het uitzicht dat ook op de snelweg in Spanje altijd de moeite waard is.

Bovendien is het hier voortdurend bochtenwerk, wel geen superbochten, maar het blijft sturen op de snelweg.

En stijgen en dalen, wat weer snelheidsverschillen van minstens 100 km/u oplevert (vrachtwagens 40, en wij als we netjes rijden 140). We komen over een echte pas.

De snelweg loopt door dorpen en vlak langs huizen, met de idiote situatie dat er uitritten van huizen, en onverharde wegen rechtstreeks (en loodrecht) op de snelweg uitkomen ;-)

*Red. En gewoon wandelaars op de snelweg tegenkomt...

Na de gebruikelijke stop bij McDonalds (in Spanje heeft McDonalds overheerlijk sinaasappelsap, vers geperst, want sap uit concentraat kun je niet neerzetten voor Spanjaarden) rijden we door naar Madrid .

*Red. Hier zien we ook weer mooi dat de Spanjaarden van motorsport houden: de hele Mac hangt vol met ingelijste actiefotoos van motoren Crossers, rally wagens F! enz,

Madrid en Toledo

Vanwege de tijd blijven we op de grote weg. Ik kijk reikhalzend naar rechts, waar zich ergens in de verte het centrum moet bevinden, in de hoop iets op te vangen waar ik dan weer alle details in de boekjes van kan lezen, maar ik heb helemaal niks bezienswaardigs gezien.
Ai, dat is heel klote, door een stad als Madrid rijden, en niks te zien, zelfs niet de sfeer van de stad kunnen opsnuiven.

*Red. Ik wijzen, duwen trekken, om d'r opmerkzaam te maken op die vreemde tweelingflat die echt helemaal scheef staan, en ze ziet het niet, tja het zijn geen vogeltjes, het is meer reuzen Tangram, maar het was wel mega opvallend, twee absurd naar elkaar toehellende parallellogrammen die naar elkaar toe hellen, maar niet tegen elkaar aan, alsof ze ieder moment om kunnen sodemieteren, de Torres Kio ...

Nou ja, er is toch nog zoveel waarvoor we terug moeten komen; daar komt Madrid nu bij...

We rijden door over de snelweg tot Toledo .

Tijdens het eerste stuk, Madrid uit, is het heel druk op de weg.

Langs de weg meubelboulevards en Gamma's en dergelijke. Lampen worden hier ook veel verkocht in enorme weilandwinkels. Stuk voor stuk van die winkels waar ze me nog niet met bijbetaling naar binnen krijgen, maar toch zijn al die Spanjaarden die met ons op de weg zitten daar naar toe op weg, want zodra de winkels op zijn, zijn de auto's ook op.

Het waait verschrikkelijk, zeg maar gerust het stormt. We rijden nu door de vlakte van La Mancha, Don Quichotte country.

Na een benzinestop rij ik voorop, hoewel Ernst ervan overtuigd is dat dat niks is voor mij, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Beentje los in de richting van de wind, en de Roadrunner gaat zelf wel schuinhangen als dat nodig is...

*Red. Hmmm. doe dat maar weer een keer in je eentje graag...

Maar wat een enorm saaie rechte kloteweg is dat, terwijl het naar Madrid toe eigenlijk best leuk rijden is als je toch stiekem haast hebt.

Ik heb het plan om via een wit weggetje om Toledo heen te rijden, in de hoop net nog een mooie blik op de oude stad te hebben, en om even van die brede wegen af te zijn (na Toledo wordt het weer een rode weg).

In Toledo zelf is het makkelijk te vinden: doorrijden tot de muur om de stad (jezus, wat een muren, lopen die om de hele stad?), daar naar links, langs de muur naar beneden, onderaan, voor de rivier weer naar rechts, weer langs de muur, dan *niet* de stad in, rechtdoor, via de aanlokkelijke klinkerweg waaraan we al een stukje van de oude stad zien.

Dan de rivier over, via de Puente de San Martin, en ik wil stoppen om op de kaart te kijken hoe verder, als Ernst zegt dat de doorgaande weg naar links is.

Ik ga naar links, maar had dus juist rechts moeten nemen. Dan hadden we nog een heel stuk langs die rivier gereden, en aan de overkant de oude stad gezien, met de kathedraal er bovenuit torend (heb ik nog snel even gezien), en links de heuvel waar het parador van Toledo op ligt.

De lange rit naar Antequera

Nu zijn we bijna meteen weer terug op de rode weg, die ons door een eindeloze vlakte stuurt, met de bijbehorende harde wind.

Vóór Ciudad Real is er nog een stuk met wat bochten in de heuvels, en even later zie ik borden naar de Tablas de Daimiel , een vogelgebied dat nu vol met overwineterende eenden moet zitten. Hadden we maar een week of vier de tijd...

*Red. Twee had ik al leuk gevonden ;-(

Bij Ciudad Real borden naar de Campo de Calatrava , de streek van de ridder-monniken, waar een enorm kasteel-klooster moet staan. Ook voor een keer als we vier weken of meer de tijd hebben dus...

Na Ciudad Real rijden we langzmerhand echt tussen heuvels, en na Puertollano komen er een aantal superlekkere passen, de Puerto Puido, en de Puerto de Niefla, met enorme scheurbochten. Perfect te overzien, strak asfalt, en een lege weg. MMMMMMmmmmmmmmmmm.

Daarna met dezelfde soort bochten de Sierra Morena doorsteken, en dan gaan de bochten niet meer weg.

Aan de N420, waar we op rijden, wordt gewerkt, en zo worden we naar een smaller weggetje gestuurd, een heerlijk kronkelweggetje door olijfboomgaarden en heuvels. Ik zie zwermen Blauwe Eksters de weg oversteken.

*Red. Heerlijk is dat van die hele kleine weggetjes. Het schiet voor geen meter op, maar het is zo genieten om eigenlijk als een paard tussen de stronken door te hobbelen; helaas houdt het veelste snel weer op ;-(

Snelweg naar Cordoba . Het wegrestaurant dat we onderweg tegenkomen blijkt zich strikt aan de Spaanse eettijden te houden, en heeft dus niks te eten, en ook in het benzinestation kunnen we niks krijgen.

*Red. Je vergeet nog helemaal hoe we bij dat restaurant kwamen...
"Ernst ik zag een bordje met vorrekje en mesje"
"Wat zeg je ik versta je niet zo goed"
(we rijden 140 ofzo)

"Ernst ik zag een bordje met vorrekje en mesje"
"Oh een restaurant bedoel je?"
"Ja, het bordje zei een restaurant over een kilometer"
(we rijden nog steeds 140 ofzo...)

*zoeffff*
"ERNST DAAR WAS DE AFRIT, GODVERDOMME"
"maar je zei over een kilometer ???"

"godverdomme ik rijd voortaan zelf wel ;-("
"maar we zijn er zo, wacht maar..."

"Dat kan helemaal niet, we zijn er voorbij !!!"
"rustig nou maar, we zijn er zo"
(ik had alleen een inrit gezien, en geen uitrit dus die moest aan het einde van het stoffige pad langs de snelweg liggen, en jawel volgende afrit en terug steken, en we waren er, ...)

Dan is het snel besloten: we rijden door naar Antequera , naar het parador daar, en laten ons daar verwennen.

De weg heeft bochten, en komt door veel plaatsjes, wat leuk is in het donker, want dan heb je steeds iets te zien.

In Antequera zien we meteen al de bordjes naar het parador. De man die helpt met de bagage herkent ons van de vorige keer, de motor mag weer op hetzelfde plekje staan.

We eten in het restaurant van het parador, superlekker eten, en zoals gewoonlijk weer hele aardige Spanjaarden die het komen brengen.

En gelukkig ook weer allerlei medegasten die de moeite waard zijn om te bekijken:

een oudere man die heerlijk met een krantje van zijn eten zit te genieten,

een oude, dikke, ontevreden uitvoering van Mr Bean, vergezeld van een vrouw die nog niet de helft van zijn leeftijd kan zijn, die een beetje verveeld aan haar wijn zit te lurken, en waarvan je dan kunt verzinnen wat die tot elkaar heeft gebracht,

een hele aardige Poolse vader en moeder en klein meisje,

en twee paren Spanjaarden die heftig proberen uit te stralen dat ze erg sjiek en rijk zijn.

*Red. Met kinderen met hele schelle stemmen die maar herhalen herhalen wat ze onverstaanbaar uit de als Shirley Temple aangeklede paspoppenlijfjes weten te persen...

Morgen kunnen we lekker op ons gemak naar Ronda, want daar zijn we nu echt vlakbij!

*Red. En ONTBIJTEN !!!