Ronda op de motor, dag 1, Delft tot Senlis 

Nederland en België

Dinsdag 26-12-2000

Om een uur of 2 vertrokken, wat eigenlijk nog meevalt.

Ik ben zo dik ingepakt (thermoshirt, fleece bodywarmer, elektrisch vest, dikke wollen trui, thermomotorjack, en fleecebroek, gewone broek, thermomotorbroek), en twee collen (zijn geen colletjes meer te noemen) van windstopper fleece, hoe komt Jan Splinter door de winter?), en en ik zweet zo van de inspanning om de koffers en de Ortlieb en de tanktas naar beneden en op de motor te krijgen, dat ik het elektrische vest nog maar niet aansluit.

Via Bergen op Zoom naar Antwerpen.

Onderweg is alles wit. Een weiland vol ganzen. Overal roofvogels: Torenvalkjes , Buizerden.

Bij Antwerpen per ongeluk op de tolweg naar Gent. Shit, handen ontbloten om de tol te betalen! Mijn handen waren al langzamerhand koud aan het worden, maar dat is nu definitief.

*Red. Da's nou de tweede keer dat ik erin trap, klote belgen met hun stomme tunnel, nee als je over Antwerpen ergens naar toe wil, rijd dan over Antwerpen, en volg pas vanaf daar de borden...

Gent, Kortrijk, Lille, nog steeds alles bevroren (meestal is alles wit; soms zie je aleen aan het ijs dat het vriest).

Frankrijk

Na Lille de A1 op, richting Parijs. Bij afslag 16 er af, richting Arras , en dan de N17 naar Bapaume, Péronne .

Daartussen opeens, met absurd scherpe grens (denk aan een paar meter), is het afgelopen met vriezen.

*Red. Ja opeens is het niet meer belachelijk koud, en is al het wit tussen het pikzwart verdwenen, alleen blijft het wel vochtig, en je weet dan dat het niet meer vriest, maar ja, weet dat wegdek het ook al ?

Oud geld

Het is een uur of half zes, en Ernst ziet een McDonalds bord. Tanken, en op zoek naar de M. Een heel gezoek en gevraag, twee keer mis gereden, maar dan hebben we hem gevonden, bij een winkelcentrum buiten Péronne.

*Red. Mooi plaatsje, met een prachtige burcht waar we dus drie keer langs gaan komen...

We bestellen ("Un menu Maxi Best of, Royal Cheese, avec DeLuxe potatoes, et Jus d'Orange s'il vous plait"), wat klinkt dat belachelijk eigenlijk, als je dat allemaal met Frans accent moet uitspreken (anders verstaan ze ook echt niet wat je bedoelt).

Ik betaal met een briefje van tweehonderd, waarvan ik er nog twee in een laatje had gevonden (de rest van het Franse geld ligt weer eens in het verkeerde huis), maar dat blijkt al lang niet meer geldig te zijn. Shit, hadden we dat vorig jaar niet ook?

*Red. Ja dat hadden we vorige keer ook al... En ook toen vertelden ze ons dat we die nog wel bij de Banc de France kunnen omwisselen, maar ik heb hem gisteren tijdens het eten na de begrafenis en uitzoek partij maar in het Griekse restaurant feestelijk verbrand. Want dat briefje dook alweer op een onzalig moment op ;-(

We proberen al onze pasjes, maar geen ervan wil iets doen in de Franse McDonalds kaartlezers.

*Red. Domme mutsen achter het apparaat heet dat, ze keken alleen of het Chipper gedeelte het deed, terwijl er ook gewoon een pinglijbaan in het apparaat zat, maar ze wisten niet hoe dat te gebruiken kennelijk, op de balie stond wel een Pintoetsenbordje, ik hoop dat ze het ook vlug in Nederland invoeren...

Geen nood, in het winkelcentrum is een pinautomaat. Ernst gaat er naar toe, en ik loop maar naar het raam, want sinds de bestelling verleidelijk klaar staat te staan, maar onbereikbaar is, voel ik hoe verschrikkelijk veel honger ik heb.

*Red. Zullen we naar de Mac ? "nah als jij wilt, ik heb nog geen honger..."

Het duurt veel te lang voor Ernst terugkomt. De bestelling is inmiddels weggegooid, zie ik.

Geen geld: de automaat was leeg, vide.

*Red. Het leek wel België: ik loop die Supermarché binnen op zoek naar zo'n apparaat, maar waar ik ook naar de muren kijk geen Banc-O-Mat...
Uiteindelijk na mijn zeer gebrekkig Frans uit de kast te hebben gehaald te weten gekomen dat hij bij de Fotograaf in de winkel zat, ik daar naar binnen, maar ik zag hem niet, geen Banc-O-Mat, dus ik proberen de aandacht van de winkelier te trekken die een meisje aan het uitleggen was hoe de ontwikkelmachine werkte, waarbij hij een grote aandacht voor haar ontwikkelmachine toonde...

Na een op verhoogd volume geuitte, nadat beleefd attenderen niet hielp, Syl Voe Plaid, werd ik naar de hoek van de winkel verwezen, door het meisje die daar eerst opdracht voor kreeg !
Echt het leek wel een Belg die vent, met zo'n eng Brilliantine kapsel.

En dan sta je voor dat vrolijk groen met rood en oranje televisietje met Fullcolour plaatjes met prachtige bankbiljetjes met een niet parkeren teken erdoor ;-(

Er zit niks anders op dan maar weer met lege maag op de motor te stappen.

We vinden al na een halve kilometer een bank, en mijn pasje wil weliswaar geen sjoege geven, maar dat van Ernst werkt, en we beslissen maar terug te gaan om alsnog onze magen te vullen.

*Red. En ik maar denken dat ik een rijke vrouw heb ;-(

Als we weer opstappen is het echt donker, en mist het. Slecht zicht. Er is een tegenligger die zijn groot licht niet uit wil doen, en meteen daarna is er een automobilist die vanuit een zijweggetje van rechts (waarschijnlijk ook verblind door dat grote licht) vlak voor ons de kruising op rijdt.
Gelukkig stopt hij halverwege en kunnen we voor hem langs, maar shit, wat is dat klote als je dan achterop zit...

*Red. Voorop ben je ook effe veel wakkerder als wakker, ook al heb je nog geen 5 minuten geleden een stevige Espresso op...

Hotel du Grand Cerf in Senlis

We rijden door tot Senlis , en zoeken daar een hotel, hebben we besloten. Het is tenslotte vakantie, we doen het lekker kalm aan.

Ik heb maar, om niet voor Cassandra te spelen, voor me gehouden dat Senlis hetzelfde klinkt als "sens lits", zonder bedden.

En daardoor komt het niet uit, want het eerste wat we zien is een pleintje met een beeld van een enorm hert in het midden, en aan het pleintje het hotel du Grand Cerf (met aan de overkant trouwens het Chalet de Sylvie, waar je helaas alleen maar kunt eten).

Het hotel du Grand Cerf is en echt plattelandshotelletje, met bar en restaurant. We krijgen kamer 3, en lachen om de waard, die met zijn plattelandshumor vertelt dat we uitzicht op de kathedraal hebben.

Maar verdomd, als we uit ons raam kijken als we (via rare schuine gangen, en door een deur naar buiten en door een andere weer naar binnen) onze kamer hebben gevonden, dan zien we een kathedraal !

We drinken nog een biertje in de bar, waar we genieten van de waard, die opa is, en zijn kleindochter, volgens de waard een mini-Nana Mouskouri (hij heeft haar zo'n bril opgezet, en duwt haar al tegenstribbelend in het blikveld van de camera waarmee Ernst net de bar aan het vereeuwigen is).

Ze zijn elkaar aan één stuk door aan het kietelen en zo, en doen allerlei turn-huzarenstukjes in de opening van de bar. Wat een opa ;-)

*Red. Nou maar hopen dat we ook kleinkinderen krijgen, en straks een Hotelletje in Eaux Thermes Chaude hebben...