Motorreis naar Oslo, dag 6, Oslo 

Oslo verkennen

Zaterdag 3 september 2011

We hebben lekker uitgesplapen om bij te komen van de vele kilometers, en het is natuurlijk altijd plezierig om te zien dat de motoren er nog staan.

Extra bemoedigend is dat de Harley Davidson die blijkbaar van iemand uit het appartement is, alleen maar op het stuurslot staat. Dat maakt toch de indruk dat motordiefstallen in Oslo een zeldzaamheid zijn.

Wouter woont in een gedeelte van Oslo dat volgens een belachelijk artikel in de NRC, na de aanslag van Breivik, een enorme probleemwijk zou zijn vanwege de vele nationaliteiten. Van die problemen hebben noch Wouter noch wij ooit iets gemerkt. Je kunt er lekker eten, dat wel...

 

Aan deze Bonte Kraai, midden in de stad, kun je zien dat je erg noordelijk in Europa zit (ook wanneer je ver naar het oosten gaat kun je ze tegen komen in plaats van Zwarte Kraaien).

Bij ons zie je ze alleen maar in de winter.

De fietsen die je ziet zijn een soort Noors witte fietsenplan. Noren kunnen voor 90 kronen per jaar een abonnement nemen, en kunnen dan overal in de stad een fiets pakken, en weer in zo'n stalling zetten. Geen gedoe met een stalling vinden, reparaties of een gejatte fiets...

 

Onderweg zien we deze practhige installatie. De eigenaar van dit pand heeft voor z'n afgeplakte ramen de woorden Lost Hope geplakt, terwijl één mannetje met een witte schilderkwast het woord Lost wegschildert, terwijl het andere mannetje met een rode schilderkwast het woord Hope nog eens extra aanzet.

 

Youngstorget

We komen op Youngstorget, een plein met een eigen website.

Het roze gebouw rechts, met de arcaden, is het oude politiegebouw; daarachter zie je Regeringskvartalet, het regeringsgebouw.

De aandacht was al snel verdwenen omdat er op Utøa zo'n enorm drama is gebeurd vlak daarna, maar hier, midden in het centrum van Oslo, heeft een enorme explosie plaatsgevonden, in het regeringsgebouw. Ook van die explosie was Breivik de dader.

Vanaf straten eerder zagen we - nog steeds - er uit gesprongen ramen, provisorisch gedicht met plaatmateriaal.

De ravage was direct na de explosie echt verschrikkelijk, dit filmpje laat dat goed zien.

Er zijn zo ongelofelijk veel ramen uitgesprongen dat er niet voldoende glas naar Oslo kon worden gebracht om alles direct te herstellen. De sporen zijn nog lang zichtbaar. Je kunt dat goed zien bij het gele gebouw, Venstres Hus, het voormalige gebouw van de liberale partij (het woord Venstres komt trouwens van het Latijnse Sinister, links: de liberale partij is links begonnen). De partij heeft het moeten verkopen toen ze financieel aan de grond zaten.

 

Zoals altijd is er markt op Youngstorget.

Het is een koude, regenachtige dag.

 

Het is nu bijna anderhalve maand later, maar nog steeds zie je overal bloemen, zoals in dit hek, dat om het gehavende regeringsgebouw is gezet.

 

We gaan zitten in bar Politiker'n, vlak naast het regeringsgebouw. Die is zo snel mogelijk weer opengegaan, na het noodzakelijke hersteld te hebben.

Dit is de plek waar regeringsfunctionarissen een biertje drinken. Een erg mooie plek!

 

Ernst loopt naar buiten om de prachtige binnenplaats op de foto te zetten. De eigenaar wordt daar toch wel iets zenuwachtig van, en vraagt wat hij komt doen, en dan is alles in orde.

 

Als we teruglopen zien we een moeder met dochtertje die bloemen komen brengen.

 

Verder door het centrum lopen

Je ziet hier de Vaterlandtunnelen, een van de vele tunnels waarmee het (weinige) gemotoriseerde verkeer door Oslo wordt geleid.

De prijs om door Oslo te mogen rijden is hoog (we hebben trouwens voor de motor geen rekening gekregen; ik had half en half verwacht dat die nog zou komen): Oslo is er met groot succes is geslaagd om het verkeer terug te dringen. De economie heeft er bepaald niet onder te lijden.

 

Als we terugkijken naar het plein zien we nog eens die kapotte ramen, en de verkiezingsposten van de Noorse Arbeiderspartij: Sammen for Oslo, samen voor Oslo.

Je ziet op deze foto een politieauto rijden. Het was opvallend hoe weinig politie er in de stad te zien was: de Noren zijn niet bang geworden. We mochten overal in, werden nergens gecontroleerd, en niemand was paniekerig of schichtig.

Hulde voor de Noren!

 

Vlakbij de Youngstorget ligt de Margaretakyrkan, de Zweedse kerk, met kerkhofje.

Zo'n kerkhof vormt van nature een park; Oslo is sowieso rijk aan parken.

In het begin van de twintigste eeuw woonden er veel Zweden in Olso (zo'n 13.000 van de 225.000 waren Zweeds). De gemeente Oslo heeft ze land gegeven om een kerk te bouwen; de Zweedse regering heeft het geld voor de bouw gegeven.

 

Je kijkt hier de St Olavsgate in, vanuit de Ullevalsveien. Oslo is niet vlak!

In de verte zie je een fontein waar een zilverpapierachtig beeld uit naar boven komt. Het is de lysfontene, de lichtfontein, die in het donker pas goed tot z'n recht komt.

 

Aan de Ullevalsveijen ligt het Vor Frue Hospital: het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis van Olso, dat nog steeds functioneert (als psychiatrische kliniek).

In het ziekenhuis is een ">kerk.

 

Tegenover het hospitaal is een enorme boekwinkel: Bjørn Ringstrøms Antikvariat.

We zijn er niet binnen geweest, maar het ziet er uit als een boekwinkel waar je de hele dag in kunt ronddwalen.

Er ligt een boek met lugubere tekening in de etalage (een lijk langs de weg, met Kraaien). Het gedicht er naast gaat, als ik het goed heb begrepen, over de pest die door Noorwegen gaat en de dood zaait.

 

Bij deze studentenflats staat een bus van een Students Agency. Oslo is geliefd bij buitenlandse studenten (en terecht!).

 

Onderschrift

Code voor foto: