Motorreis naar de Oberpfalz, dag 3, Tiefenbach 

Ontbijten in Gasthaus Russenbräu

Dinsdag 2 augustus 2013

Het ontbijt is hier, hoe kan het ook anders, heerlijk. Het is geen buffet, maar alles wordt gebracht wat eigenlijk nog wel plezieriger is.

Zoals je ziet zijn er van pretzels, goudgekleurde broodjes in een krul, met zoutkorrels op de buitenkant. Erg Duits, volgens mij. Ook de stoelen associeer ik trouwens met Duitse boerencafé's.

We ontbijten laat: we waren moe!

 

De plek waar je ontbijt is het café. De tafels zijn alvast gedekt voor de luch.

 

Het café is ook de plek waar je 's avonds eet, maar daarnaast is ook nog een echte eetzaal.

Gasthaus Russemnbräu is geliefd voor bruiloften, en dan wordt er in deze eetzaal gegeten.

Mooi detail is de tegelkachel. Ik heb geen idee hoe het komt dat ik zo van tegelkachels houd. Misschien omdat ik het woord ooit tegenkwam in een Russisch verhaal, en ooit blij verrast was toen ik er voor het eerst een zag en direct wist dat dit nou was wat ijn dat boek voorkwam.

De lamp met de herten is natuurlijk ook prachtig ;-)

 

Op de bovenste etage is een zitje ingericht met een kast met folders: een soort miniatuur-VVV.

Ik kan dat nooit laten, folders bekijken als ik die ergens te pakken kan krijgen.

 

Van binnen is alles van hout: de vloeren, de plafonds, alles.

En de trapleuning is versierd met een houten Valk.

 

Tiefenbach verkennen

We verkennen het dorp.

Gasthaus Russenbrä ligt op een rkuising van straten, en een van die strane is de hoofdweg, de plaatselijke dorpsstraat.

Er staat een meiboom, zoals je op veel plekken ziet in dit deel van Duitsland. In Mheer, in Zuid-Limburg, waar wij wonen, wordt ook elk jaar een meiboom opgericht: de meiden. Het katholicisme was er kennelijk erg goed in om de heidense rituelen een plaatsje te geven in de kerk. Ik ken meibomen alleen maar van katholieke streken.

Deze meiboom is anders dan onze meiden: hij is versierd door ringen uit de bast te snijden, maar vooral ook met de uitgesneden figuren die er uit steken.

Dat is kenmerkend voor de meibomen in deze streek, hebben we gezien.

 

De figuren staan voor de plaatselijke specialiteiten: ambachten en producten.

Tiefenbach heeft veel specialiteiten, zoals je ziet. Een krakeling staat voor de bakker, er is een boer aan het ploegen, er is een hoefijzer, een koe met bijlen (ik neem aan de slager), enzovoort.

Een mannetje in een bad met vuur er onder stelt me voor een raadsel. Ik veronderstel dat Tiefenbach geen kannibalen kent, maar dat het om een sauna gaat.

Helemaal links bovenaan staat een gebouwtje, een miniatuur Gasthof Russenbräutje.

Pas bij het bekijken van de foto's zag ik het engeltje op het dak.

 

Vanaf de hoofdstraat (hij heet ook de Hauptstrasse) heb je een mooi uitzicht op Gasthof Russenbräu.

Hij is niet alleen gezichtsbepalend voor Tiefenbach, maar ook voor het gehele leven in het dorp.

 

We kopen spullen voor een picknick in bij een supermarktje in de hoofdstraat.

Het is een ware Winkel van Sinkel, met allerhande voedingswaren, breiwol, schoenen, kleding, speelgoed, en tuinartikelen, onder andere.

In Mheer zijn de winkels verdwenen. We hebben nog even een gesprekje daarover, bij de kassa. Helaas is het bestaan hier ook moeilijk, vertellen ze. Mensen gaan langzamerhand toch liever met de auto naar een grotere supermakrt.

Begrijpelijk, maar erg jammer, maar een dorp zonder winkels is een stuk minder levendig.

 

Behalve een slager, een bakker, een groenteboer en een supermakrkt, kent Tiefenbach ook een Teppich-Handweberei.

Er zitten er zelfs twee, pal tegenover elkaar.

Wat je hier op de foto ziet is de grootste (dat staat ook bij de ingang. Hij is open, en je kunt er kleurige handgeweven kleden voor op de vloer, aan de wand of over de bank kopen.

De Teppich-Handweberei aan de overkant is de oudste, wordt op de gevel vermeld, maar hij is dicht en ziet er niet naar uit alsof de zaken goed lopen. De grootste lijkt het pleit gewonnen te hebben hier.

 

Wat je hier veel ziet is verzieringen van glas, in de vorm van gekleurde bollen, in de tuin.

We zitten hier dan ook in het gebied van de glasblazers van Bohemen.

 

Er zit in Toefenbach zowaar nog een tweede supermarkt, ontdekken we wanneer we een andere straat van de kruising inslaan.

Volgens mij hebben we tijdens onze wandeling letterlijk alle straten van Tiefenbach gezien.

Op allerlei plekken kun je op landweggetjes komen, of op voetgangerssporen door weilanden of akkers. Het is niet moeilijk om op die manier een plekje te vinden om te lunchen, met uitzicht op het dorp en de bossen er omheen.

 

Het is verleidelijk om daarna tot het avondeten in ons bed te gaan liggen: het heeft een elektrisch verstelbaar hoofd- en voeteneinde (dat hebben we thuis niet), we zijn moe, en ik heb stapels boeken, reisgidsen, en nu ook folders om te lezen.

Toch hijsen we onszelf er uit na verloop van tijd. In een van m'n folders heb ik gezien dat Tiefenbach een Waldbad kent, met Biergarten, een eindje buiten het dorp, aan de beek (inderdaad, de Tiefenbach).

Op weg daar naar toe is duidelijk te zien dat dit echt een boerendorp is: de trekkers rijden af en aan.

 

Het Waldbad blijkt een zwembadje te zijn dat direct gevoed wordt door de beek, voor de dorpskinderen en kinderen van de camping die er bij hoort.

Er is een terras waar we grote glazen bier drinken. Daar zitten mensen uit het dorp: ouders van kinderen die rondrennen op het gras of in het water spelen. Er tussen zitten mensen die hier kamperen.

Het is een bijzonder aangenaam plekje. Maar mensen uit Tiefenbach gaan toch liever naar een chloorbad een stuk verderop, vertelt de eienaresse. Jammer want het is een heerlijk simpel gedoetje.

 

Avondeten bij Russenbräu

Als we teruglopen naar ons Gasthof, beseffen we dat we vandaag Gasthof Russenbräu van alle kanten hebben benaderd (dat kan vanaf vier straten).

 

We kiezen andere gerechten uit de zeer uitgebreide kaart, en nemen er voor de verandering grote glazen bier bij.

Ik krijg nog steeds het water in de mond als ik naar de foto kijk ;-)

 

Onderschrift

Code voor foto: