New York dag 6, Coney Island 

24 Hour diner

Vrijdag 14-7-2000

Ernst is echt kotsmisselijk.

De kinderen en ik gaan eerst ontbijten. We willen een andere plek zoeken, en lopen ons een ongeluk, om tenslotte vlak bij het hotel een echte 24- hours diner te vinden. De bediening is natuurlijk niet zo prachtig als gisteren, maar het eten is lekker en goedkoop. Bovendien zitten we tussen "gewone" New Yorkers, die hier krantje lezend hun ontbijt nuttigen.
De tent wordt gerund door Philippijnen. We besluiten meteen dat we hier vanavond ook gaan eten.

Terug naar het hotel, checken hoe het met de zieke gaat. Misselijk :-( We halen crackers en Sprite en ander lekkers voor hem in onze supermarkt, en dan gaan we maar op weg naar Coney Island : dat wil Ernst perse, terwijl wij natuurlijk vinden. dat we hem in de gaten moeten houden.

*Red. En ik godverdomme op een muffe Hotelkamer liggen met de keuze tussen de herrie van de Airco in de ene, en herrie van drilborendebouwvakkers in de andere ;-( Nee dit waren niet bepaald leuke herinneringen voor later...

Subway

Subway B, D, E of F neemt ons daar naar toe, leert mijn gids, en een paar daarvan komen door 6th Avenue, zie ik. Daar lopen we dus naar toe, en dan naar het zuiden tot we de ingang van de subway tegenkomen.

Onderweg weer een mooi staaltje van de New Yorkse manier van met elkaar omgaan: bij het door rood lopen (is ook al zo heerlijk hier: iedereen loopt door rood) loop ik bijna een jongen op een fiets (die groen had dus) omver (de fietsers fietsen hier errug hard). Die roept eerst: "Take care baby", wat al heel vriendelijk is, en vervolgens: "Nice to meet you, sweetie". Kijk, dat vind ik nou leuk.

Bij een 1 hour photo kopen we een rolletje voor Karin, en vragen waar we moeten zijn voor Coney Island. Aan de overkant dus. Hadden we helemaal niet gezien...

Train F hebben we, en die komt ergens in Brooklyn naar boven, zodat we de skyline weer zien, en de enorme brug van Brooklyn naar Staten Island in de verte.

Voor we bij het eindstation zijn zien we de kermis al: reuzenrad, draaimolens, alles in nogal vervallen staat. Het eindstation zelf ook: alle verf is afgebladders, alles roest.

Rain in Coney Island, baby

Het blijkt te regenen, als we uit de subway komen. Niet een miezerig regenbuitje, maar echt een enorme hoosbui. Als we naar de overkant van de straat zouden rennen, door de enorme plassen, zouden we in één keer doorweekt zijn. We schuilen dus in de uitgang van het station, en moeten steeds verder achteruit, omdat er weer een nieuw lek in het dak blijkt te zijn.

Als het tenslotte alleen nog een beetje miezert rennen we naar de overkant: een hopeloze speelhal. Alles is hier half-vergaan, zelfs Nathans , die de allerorigineelste hotdogs verkoopt.

De meeste attracties, inclusief de houten rollercoster, zijn dicht. Daar had ik toch niet ingedurfd.

*Red. Toch fijn dat Coney Island er rekening mee houd dat ik toch niet in de attrakties kan, tof deze stad ;-)

Strand

Langs het strand een houten boardwalk. Het strand is vol met meeuwen, alleen hier en daar mensen. Ik vind het heerlijk.

Onbegrijpelijk dat dit zo'n sloppy gedoe is, en dat niemand hier wil wonen behalve de Russen. Een eind verderop staan wat woonkazerne-achtige flatgebouwen, en daar schijnen echt alleen maar Russen te wonen. Het idiote is dat je je iets mooiers niet kunt voorstellen. We hebben 3 kwartier in de subway gezeten vanuit hartje Manhattan, en zitten hier aan een heus STRAND! Moet je je voorstellen dat je hier woont! Ik zou het wel weten, als ik naar New York zou verhuizen (ja, ik krijg echt overal waar ik ben zin om daar te gaan wonen; hier ook...).

Aan de andere kant is het maar goed ook dat ze zo stom zijn: nu met die vergane-glorie kermis, en die Russen daar verderop, is het natuurlijk veel leuker dan wanneer de superrijken van 5th Avenue het over zouden nemen.

Het aquarium

Het Aquarium .

Walrussen die we door een glazen wand vanaf de zijkant kunnen bekijken. Ze proberen de mensen die hier staan te laten schrikken: ze komen met een enorme vaart aanzwemmen (ze zijn echt absurd groot), en maken dan op het allerlaatste moment een bochtje waar elke motorrijder jaloers op zou zijn.

Beluga's , die ik nog nooit had gezien, vreemd wit. Wonderbaarlijk mooie Zeepaardjes en Zeedraken .

Pinguins die onelegant het water in plonzen (dan duik ik nog beter). Californische Zeeotters, wollig en pluizig, zichzelf aan het poetsen.

*Red. Gelukkig heeft Syl eindelijk eens fotoos gemaakt zodat ik ook nog een beetje wat kleur in mijn grijze bestaan heb.

We lopen verder over de boardwalk, en onder de subway (niet echt sub dus) terug. Alle opschriften in het Russisch (in cyrillisch schrift) en Engels. Een etalage vol Russische chocola.

*Red. En *dat* koopt ze dan niet ;-( Altijd koopt ze alles wat nieuw voor der is, maar de enige kans op iets anders als die vreselijk smerige zoete troep die ze in Amerika sjokola noemen laat ze liggen ;-( Maar ik was toch niet in staat iets te eten wat ook maar een beetje op vast voedsel leek...

Weer terug met train F. Het wordt druk, langzamerhand gaan mensen naar huis. De conducteur roept deze keer met prachtig langzaam zuidelijk accent de namen van de stations om (de vorige mompelde iets totaal onverstaanbaars).

Nog even langs de pharmacy voor een extra voorraad anti-misselijkheidspillen.

Ernst kotst nog steeds alles er uit. Ik haal een blikje bouillon voor hem uit de supermarkt, en vraag aan het restaurant in het hotel of ze dat voor hem op willen warmen. Dat doen ze, en ik moet uitgebreid vertellen hoe het met hem gaat. Het is echt een superhotel!

De kinderen en ik gaan eten in de diner van vanochtend. Hier zit echt van alles. Heel veel mensen die in hun eentje aan een tafel zitten, met een boek of krantje voor zich. Prachtig is ook de dame van minimaal 55plus, lijkbleek opgemaakt, met witte panties, zwarte jurk, zwarte lijn rond haar mond, en zwarte dikke lijnen rond haar ogen.

Ernst maakt zich zorgen over morgen, want dan staat de vlucht gepland. Ik ook...