New York dag 3, Empire State Building 

5th Avenue

Dinsdag 11-7-2000

Weer ontbijt in het hotel. Deze keer probeer ik de pancakes, en de maple syrup is verslavend lekker. Ik giet er zoveel van over de pancakes dat ik voor de rest van de vakantie genoeg maple syrup heb gegeten, hoop ik.

Ernst heeft koppijn. Kan natuurlijk komen van die heerlijke witte Italiaanse wijn van gisteren, maar dat is raar, want ik heb nergens last van.

Vandaag is het plan om via 5th Avenue naar Central Park te lopen. Winkels, winkels, winkels. We gaan er nogal wat in op zoek naar spijkerbroeken voor Wouter en Karin, en sandalen voor Karin. De enige die iets vindt ben ik...

Empire State Building

We komen langs het Empire State Building , en omdat we nu toch de toeristen uithangen gaan we daar natuurlijk ook eventjes in! Van binnen is het heel erg mooi, art-déco-achtig, met verschillende kleuren marmer (zie de foto bovenaan). En enorm groot natuurlijk.

We moeten de kaartjes in de kelder halen, waar uiteraard een zigzaggende queue staat, daar zijn we langzamerhand wel aan gewend. Na de queue voor de kaartjes is er ook nog een queue voor de bagage check, want ook hier houden ze (terecht ben ik bang voor) rekening met gekken die het Empire State Building willen opblazen), en een queue voor de lift.

De 102ste verdieping in de "naald" was gesloten; wij konden slechts door tot de 86ste, en dat moest in twee lift-etappes.

Het uitzicht is overweldigend, zelfs voor iemand als ik met verschrikkelijke hoogtevrees.

Van deze foto is een grote versie beschikbaar (229 KB) ...

Het mooiste was de kerk bovenop het dak van één van de wolkenkrabbers, gewoon erbovenop gebouwd. De daken hier zijn een wereld op zich: heel veel wolkenkrabberdaken hebben een huis er bovenop staan, vaak in kitscherige retro-stijl. Veel daken zijn echt prachtig versierd, speciaal voor helicopters en Empire State Building beklimmers blijkbaar.

Ergens in de diepte is een soort oud Engels huisje te zien, helemaal tussen de wolkenkrabbers, voor eeuwig in de schaduw, met alle lichtjes aan. Het is een zoekplaatje; het staat ongeveer midden op de foto.

Voor mij is het hier boven allemaal net te doen, en op een gegeven moment red ik het niet meer (na de verhalen over het bewegen van de Twin Towers, vanaf dat moment wist ik zeker dat wij ook bewogen).

Binnen is een heerlijke souvernirwinkel. Een sneeuwbol met King Kong , op de foto met King Kong, empire state building slofjes, empire state building wekkers, -T-shirts, -beeldjes.

FAO Schwartz

Naar beneden en verder. Macey's, een enorm warenhuis met gigantische schoenenafdeling, en niks naar Karins zin. Echt duizenden schoenen.

Terug naar 5th Avenue. De winkels worden duurder en chiquer naarmate we meer naar het noorden vorderen. Bij Armani hele mooie rode schoenen (echt iets voor dames, dus maar niet gekocht), en een heel erg mooie jas voor Ernst, die hij niet wil hebben. Daar zitten we op de stoep als Karin H & M binnengaat, waar wij geen zin in hebben.

Uiteraard zie je hier duurdere mensen dan bij ons hotel in de buurt, maar iedereen blijft super-verschillend. Dat is misschien nog het opvallendste van Manhattan: dat iedereen zo verschillend is van de rest van die enorme hoeveelheid mensen.
Er is geen plek ter wereld waar je gemakkelijker gewoon kunt zijn wie je bent!

FAO Schwartz. De grootste speelgoedwinkel ter wereld is het beslist niet, maar wel de mooiste. Pieter moet ik uit de Pokemon-hoek slepen, maar dat lukt makkelijk als ik meld dat je hier op Sega's kunt spelen. Daar is hij nauwelijks bij weg te slaan, en hij heeft veel bekijks, want hij is belachelijk goed. Liftje in de vorm van een ruimtecapsule, barbies, snoep, een fantastsiche Lego-afdeling, en Starwars spullen.

Central Park

Verder, naar Central Park. We zijn moe, hebben dorst en honger. We zien Central Park, maar zoeken eerst iets te drinken. Aan 5th Avenue staan alleen maar woonhuizen (van de superrijken), dus we steken door naar Madison Avenue. Hele dure winkels, Stephane Kelian enzo, met hele lege etalages (hoe leger de etalage hoe duurder de spullen; klopt altijd...). Te moe om er van te genieten.

Peperdure restaurants (Little Italy is er niks bij). Hier kan een gewone kruidenier niet overleven. Ik begin me te ergeren aan die superrijken, die hier alles verstikken.

Terug naar het park. We blijken op een traverse voor auto's te zitten, maar één van die automobilisten stopt (de rest toeteren, maar hij trekt zich er geen reet van aan), om te vragen waar we heen willen, en hij legt ons uit hoe we als voetgangers het park in komen. Echt superbehulpzaam zijn ze, die New Yorkers!

We gaan het park in vlak bij de Zoo, en vinden gelukkig snel een hamburgertent. Eten en drinken!

Ernst leidde de expeditie, en hij zit er een beetje mee: het is niks voor hem om zijn intuïtie kwijt te zijn.

*Red. Ja toen had ik moeten weten dat er iets goed fout zat...

(en je kunt het ook zien aan het afgenomen aantal foto's...)

Er lopen allerlei schoolklassen langs (ook hier is het vakantie, maar je kunt je kind hier de hele vakantie door de school laten opvangen), die naar de Zoo zijn geweest. De "uniformen" bestaan uit oversized T-shirts op een korte broek. Eén school, één kleur.

We lopen verder, en zoeken een plekje in het gras. Wouter en Karin gaan nog even met z'n tweeën op zoek naar een Levi's store, en Pieter, Ernst en ik vallen zo'n beetje in slaap in het natte gras. Op een rots is een fotograaf in de weer, met model en lampen enzo. Een meisje maakt salto's, en de radslag. Drie stoere jongens maken stoerejongensfoto's van elkaar. We horen Duits.

*Red. Een van de weinige dingen die ik me nog herriner van die dag is dat ik het absurd vond om 40 verdiepingen tellende Franse landhuizen aan de rand van het park te zien, en een bos boven op een verder kompleet saaie glazen wolkenkrabber...

Teruglopen, over Broadway. Kalverstraat-winkels. De David Letterman Late show. Theater na theater, neon, lichtkranten: Times Square .

Tenslotte een café. We moeten een trap op, en blijken dan in een sport-thema restaurantachtig ding aangeland te zijn, met overal tv's. Het is eigenlijk niet de bedoeling dat we alleen maar iets drinken, maar we hebben helemaal geen honger, en de waittress vindt het niet erg.

Ernst is helemaal op, dus we roepen een taxi. Voor 3,90 dollar komen we thuis (voor een ritje dat bij ons minmaal 30 piek zou kosten. Ik hou er niet van om over geld te praten, maar dat die taxi's hier zo goedkoop kunnen blijkbaar is wel iets heel erg moois: je kunt in Manhattan echt heel makkelijk zonder auto!).

Van deze foto is een grote versie beschikbaar (104 KB) ...

Thuis blijkt dat Ernst flinke koorts heeft! Wouter en ik halen in de supermarkt om de hoek drinken, lekkere broodjes, lekkere ham, bagels, chips. Hier zijn echt overal lekkere supermarkten, altijd met deli-afdeling waar je allerlei heerlijks kunt kopen dat vers gemaakt is, en dat je zo de magnetron in kunt gooien thuis. Ik ben jaloers op die New Yorkers! De man achter de vleeswaren wil uitgelegd krijgen waar Nederland ligt. Je hebt hier gewoon met iedereen meteen kontakt.

Ernst eet helemaal niks :-(

*Red. er zit duidelijk een virus in mijn bootsector ;-(