New Mexico dag 6, Columbus 

Zonne-observatorium op Sacramento Peak

Zaterdag 29-7-2000

(Foto van de site van het observatorium).

Weer ontbijten, in het Western Restaurant (iets anders is er eigenlijk niet hier). Ik sta maar te wachten tot we "seated" worden (oh, wat heb ik daar een hekel aan, voor het ontbijt), maar uiteindelijk, na 10 minuten genegeerd te zijn, mogen we dan toch gaan zitten. Ze hebben hier veel te weinig personeel (wat heel uitzonderlijk is in de States).

Het pioniersdorpje-museum slaan we maar over: Ernst heeft nog steeds last van zijn nek en hoofd.

Op naar het zonne-observatorium bij Sacramento Peak, waar we via een overheerlijke kruising tussen een mantra- en GS weg (asfalt dus tussen goed en slecht in, en een aaneenschakeling van bochten) hoog in de bergen, met bergweiden en bos als uitzicht, komen.

Het is bewolkt, dus er is niets te zien, maar we kunnen wel binnen kijken in een vacuümbuis-telescoop, en we hebben hiervandaan (we zitten hier absurd hoog, op ruim 3000 meter, nog op geen stukken na in de buurt van de boomgrens) een enorm uitzicht over de vlakte aan de voet van deze bergen, met White Sands , een enorme zoutvlakte (in gebruik door the army).

Een dikkige man vraagt of we Duitsers zijn. Zijn ancestors zijn namelijk Duitsers. Hoe het daar is? In het noorden vlak en vruchtbaar, in het zuiden zoals hier, groen, bergen, sappig, glooiiend, maar dan veel lager, leggen we maar zo'n beetje uit. Hij woont in Pennsylvania, dat waarschijnlijk erg Zuid-Duits aandoet. Hij droomt er vaak over om naar Duitsland te gaan, want hij is heel erg benieuwd waar hij vandaan komt. Wij moedigen hem natuurlijk aan om dat eens uitgebreid te gaan doen.

Rio Penosco Road

We rijden een stukje terug, en nemen dan de Rio Penosco Road rechtsaf.

Heel erg idyllisch. Een kronkelend riviertje, gras met ongelofelijk veel bloemen (onder andere heel veel Indian Paint Brush, waar kolibries op af komen), koeien, en glooiiende hellingen met Ponderosa Pine .

Chihuahua desert

Dan rechts richting Piñon, waar we langzamerhand de Chihuahua desert binnenrijden: yucca's vooral, en andere vetplanten. Op dit moment is alles groen, en staat alles in bloei, dankzij de thunderstorms (hier is de zomer het regenseizoen).

De unpaved 506 rechtsaf, die af en toe gewoon een stuk rivierbedding neemt (uitkijken waar de weg er weer af gaat dus), en prachtig bergachtig,

met een en al bochten, en zeker de rivierbedding zorgt voor lekkere hobbels en stenen enzo.

Dan wordt het vlak, en zitten we midden in militair gebied (echt een waanzinnig groot gebied is dit, ik denk dat Nederland er bijna in zijn geheel in past). Linksaf, een eindeloze rechte unpaved weg. Overal Lark Buntings, in groepjes, hier en daar een antilope (pronghorns).

Als ik bloeiende yucca's en pompoenen (!) (ik lees later dat die voor alle dieren giftig zijn. Heel vreemd, pompoenen midden in de woestijn) wil fotograferen, zie ik een Scaled Squail met plm 9 jonkies oversteken. En de pronghorns worden steeds talrijker.

El Paso

Rechtdoor, tot highway 62/180, die ons in El Paso brengt, langs eindeloze car salvages (American, Japanese, en soms zelfs European cars), en andere junk.

Onderweg toetert een auto naar ons, en als ik ze me in laat halen wijzen ze op een wiel. Stoppen, en inderdaad, die band lijkt leger dan de andere...
Bij een benzinepomp gaat er dan maar wat extra lucht in.

Tenslotte zijn we waar het centrum zou moeten zijn. Markten (maar geen vrolijke markten, meer een grijze grauwe bedoeling), en armoe-huizen, allemaal heel somber, en vrijwel geen mensen op straat. Een stukje terug wat hogere gebouwen. Af en toe een bordje "El Paso Historical Town" dat nergens naar leidt.
We komen tenslotte uit op de Plaza, met ook weer, net als in Santa Fe, een parkje in het midden, alleen zit en loopt hier echt niemand.

Dit lijkt het wel zo'n beetje te zijn, het bruisende hart van El Paso.

McDonalds. Eten. Vieze wc's (heel uitzonderlijk in super-hygienisch Amerika) zonder wc-papier. Ben ik ook nog eens ongesteld. Daarvoor moet ik in de bloedhitte in de auto tussen Karin's spullen zoeken naar tampons enzo, want ik ben die natuurlijk weer vergeten. Als ik terugkom zijn de wc's dicht!!! Ik blijf gewoon tegen de schoonmaker aanlullen, en laat tenslotte de tampons zien, en dan mag ik er toch door. De schoonmaker spreekt alleen maar Spaans, dus ik zeg muchas gracias, want het is heel aardig.

We hebben geen zin om hier te gaan slapen, en gaan daarom verder rijden naar het westen, zo'n beetje langs de grens met Mexico.

Eerst langs Furr's, een hele grote supermarkt, om een voorraadje maandverband en tampons te scoren. Na het dilemma welke van de 387 soorten in godsnaam, is er een mooi tafereel bij de kassa:
voor me een oud vrouwtje plus dochter, Spaans-sprekend, met twee emmers ijs, en een krantje met bon, voor korting. De bon blijkt voor een andere Furr's te zijn, wat het oude vrouwtje pas na vele malen uitleg gelooft. Maar deze Furr heeft weer een bon in een ander krantje, voor andere emmers met ijs.
Dochter gaat de emmers ijs wisselen, het oude vrouwtje blijft wantrouwig haar hoofd schudden, en tenslotte gaat na de streepjescode op de emmers, ook de streepjescode van het krantje over de barcodelezer.
Mijn broertje Nico (die een poosje in de state sheeft gewoond) had al eens gezegd dat elke Amerikaan, van arm tot rijk, bonnen in huis-aan-huis blaadjes spaarde voor korting, maar dat blijkt dus inderdaad zo te zijn ;-)

De grens met Mexico

Ernst leidt ons El Paso uit (wat niet echt eenvoudig is). Dan rijden we op een lange, lange, rechte, rechte weg. Pieter ziet een beestje, meldt hij. Aha, wat voor beestje? Nou, een soort insect, die een beetje waggelend liep. En verder? Hoeveel poten? 4. Met een vachtje. Hoe groot was dat beestje? Nou zo groot, en hij wijst op het raam, hoe groot het beestje op dat raam was ;-)

Arme Piet, wat zullen we hem nog vaak pesten met zijn waggelende insect met vachtje en 4 pootjes ;-)

Er steekt alweer een Roadrunner over, maar die is helaas al weg als ik terugrij: ik wil de kinderen zo graag een Roadrunner laten zien, maar ze steken altijd als de wiedeweerga vóór de auto over. Weer Lark Buntings, Meadowlarks, Western Kingbirds. Ongelofelijk hoe vol de woestijn met vogels is in het thunderstorm seizoen.

Een beetje regen. Links zien we bergen, en die liggen in Mexico, wat toch eigenlijk wel een raar idee is, rijden met uitzicht op Mexicaanse bergen.

We rijden langs twee plasjes water, en daar stikt het meteen van de watervogels: eenden, allerlei steltlopertjes. Dat vind ik altijd zo'n vreemd idee: je ziet het in Nederland ook. Wordt er weer ergens een woonwijk of zo aangelegd, of een weg, en dan zijn daar wat plasjes tussen het zand en de modder, en nog veel en veel sneller als de baggeraars hebben de vogels dat ontdekt. Je ziet daar ook meteen allerlei zeldzaamheden die op trek zijn. Hoe die dat allemaal zo in de gaten hebben???

Columbus

Columbus, een dorpje van niks. In mijn gids staat hier een Bed & Breakfast, netjes met adres. Enige probleem is dat er nauwelijks straatnaamborden te vinden zijn ;-) Wie heeft dat nou nodig in Columbus ?

Eén van de (dirt, allemaal dirt-) straten heet Broadway ;-)

Maar tenslotte vinden we onze Bed & Breakfast, Martha's Place en we krijgen twee kamers.
Of we wel alsjeblieft morgen voor 10 uur op willen staan, als dat niet al te vervelend is, want dan gaan ze naar church, meldt hij.

Buiten onweert het, en Ernst zit uren voor het raam te proberen een bliksem op de foto te krijgen (we hebben nu geloof ik de beschikking over een kleine duizend pikzwarte foto's, en eentje met een beetje licht er op ;-)

Dit verhaal gaat verder op nl dag 1 van Arizona.