New Mexico dag 4, Albuquerque 

Shopping Mall

Donderdag 27-7-2000

Eerst inpakken en uitchecken (waar mijn credit-card gelukkig nog net genoeg is...),. Gelukkig gaat het iets beter met Ernst: die is wel weer zo'n beetje vervoerbaar.

Vandaag rijden we naar Albuquerque , waar we Wouter morgen op het vliegtuig gaan zetten.

Eerst zoeken we een mall op, want van onze radio doet alleen de FM het, en daar heb je hier op de meeste plekken niets aan, dus zijn we op zoek naar een voorraadje CD's, want die drie die we bij ons hebben hebben we wel weer gehoord.

Alles lijkt nog dicht in de mall, maar Ernst vindt na vragen een enorme CD-, computerspelletjes- en videowinkel, met een gigantische hoeveelheid nieuwe en tweedehands CD's. We kopen flink in.

*Red. Alles is dicht, laten we maar weer gaan, ze hebben hier toch niks, kom nooouuu... Je kent het wel te lui om voor de duvel te dansen, maar toen ze het rek met Bowie zag...

Cerillos Road

Dan de stad uit via Cerillos Road. Rechtstreeks over de interstate zit je zo in Albuquerque (of gewoon in "town" zoals ze Albuquerque in Santa Fe noemen), maar dat is natuurlijk niet het idee. We gaan binnendoor via Cerillos, over Cerillos Road natuurlijk.

In de Lonely Planet had ik al gezien dat hier aan Cerillos Road alle motels zaten. Het is een hele drukke weg (ook de toegang naar de interstate vanuit Santa Fe), en helemaal zoals je je die lelijke Amerikaanse steden altijd voorstelt, ik tenminste ;-)

Een aaneenschakeling van motels, meubelboulevards, tweedehands autozaken, enzovoort. Aan een kaarsrechte zesbaansweg, met steeds stoplichten (wat er in Europa het dichtst bij in de buurt komt is de "oude" weg tussen Antwerpen en Brussel). Op de een of andere manier vind ik dat altijd prachtig, als iets zo tot in alle details doorgevoerd lelijk is ;-)

Pas om 11 uur (we zijn vroeg opgestaan!) vinden we iets waar je kunt ontbijten. De specialiteit van deze tent zijn de grote porties. We hebben allemaal het kleinste gerecht van de kaart genomen, en kunnen dat nog niet op. Een typisch ontbijt bestaat hier uit minstens vier eieren ("any style"), pancakes (enorme, met maple syrup), toast, potatoes (is hier altijd rösti), bacon, ham, sausages, en een enorme steak. Plus natuurlijk grote glazen orange juice en zoveel koffie (type Engelse koffie) als je maar wilt.

*Red. Je zou liters willen drinken om wakker te kunnen worden, maar verder als anderhalf kopje kom je nooit ;-(

Dan komen we Santa Fe uit, en rijden we over een lekker bochtig weggetje, via Cerillos. Bloeiende cactussen langs de weg.

Madrid, New Mexico

We rijden door Madrid , een dorp vol "gedoetjes", die zich voor een deel op toeristen hebben gestort, door wat artistiekachtige spulletjes te verkopen. Echt prachtig. Half vervallen houten huizen (eentje te koop!).
In de tuinen staan vaak, in plaats van bloemen (behalve cactussen hopeloos hier natuurlijk) allerlei in elkaar gelaste ijzeren kunstwerkachtige dingen: lassen is hier huisvlijt.

We komen langs nog een paar van dit soort gedoetjes-dorpen, waar je duidelijk niet veel geld nodig hebt om een beetje een bestaan te hebben. En als ik dan zo'n bord zie, dan woon ik daar al bijna...

Albuquerque

Dan rijden we Albuquerque in. Wat ik net over Cerillos Road vertelde geldt hier ook, maar dan nog veel meer. Vooral auto's zijn hier bijzonder in trek, en veel drive-through food dingen (veel Wiener Schnitzel drive throughs hier trouwens (die de M van McDonalds hebben gepikt maar hem ondersteboven hebben gezet), zouden er veel Oostenrijkers in Albuquerque zitten?).

Super Amerikaans, en super lelijk.

Ik zie vanuit mijn ooghoeken een Indian Jewelry Wholesaler, dus daar rij ik even naar toe terug, op zoek naar Karin's Kokopelli ring. Hij snapt uit de beschrijving dat het om een Hopi ring moet gaan, heeft hem helaas niet, maar legt uit hoe we bij een collega-wholesaler kunnen komen. Andere wholesalers moeten we niet binnengaan, zegt hij, dat zijn oplichters ;-)

Helaas, de collega-wholesaler heeft ook niks...

Helaas nauwelijks meer te zien op de foto, maar midden in Albuquerque kun je massa's prairiedogs zien, zoals deze, die ronddarren op een stukje gras.

Old Town

We rijden verder, langs "Downtown" (met een paar hogere gebouwen, en wat winkels en kantoren), en "Old Town" (een stukje Santa Fe in Albuquerque). Daar gaan we maar even in, want dat ziet er als bekend terrein uit ;-)
IJsje eten aan de plaza . Het is verschrikkelijk heet.

Aan de plaza lieve oude houten huisjes, en adobe-pueblo huizen, een oude kerk, San Felip de Neri (laten we het daar maar niet over hebben, want Ernst is in zijn Hopiboek bij de verschrikkingen aangeland die de katholieke kerk daar op zijn geweten heeft), en een muziektent op een grasveldje in het midden.

*Red. Ik had al een hekel aan al dat hypocriete Gristelijke gedoe hier in Nederland (op een Gristelijke school gezeten) maar wat ik daar te weten ben gekomen gaf een grote aandrang tot brandstichting van die Goddeloze Huizen die ze kerk noemen, in alle soorten en maten en geuren en smaken word je er mee doodgegooid, vooral aan de rand van indianen communities barst het van de conculegas...

El Vado, Route 66 motel

Dan de kwestie "hotel". Ik heb onderweg "El Vado" gezien, bestaande uit witgestucte adobe huisjes, dat zichzelf aanprijst als "the most genuine Route 66 Motel". Dat had ik me nog niet gerealiseerd, maar Albuquerque ligt dus aan de Route 66.

(Deze foto komt van de website van El Vado).

Als je valt op die 6-baans wegen met stoplichten en tweedehands autozaken, en neonreclames voor de meubelboulevards, en louche advocatengedoetjes, moet je de route 66 gaan doen ;-)

*Red. En als je bang bent voor bochten natuurlijk, ideaal voor Harley rijders en andere Magleden...

Er is plek voor ons. Hij heeft zelfs een extra groot huisje: 2 bedroom + livingroom, met in de livingroom een kitchen die groter is dan de mijne. Het is heerlijke vergane glorie. De "airco" is een ventilator. Alles ruikt muf. De bedden zijn helemaal doorgezakt. Prachtig.

Ik geef Wouter alvast zijn paspoort en ticket, en leg uit hoe dat allemaal werkt, en zie dan dat ze bij American Airlines in Newark het verkeerde gedeelte er af hebben gescheurd! Ik bekijk de rest van de tickets, en het is bij iedereen gedaan!

Nu zakt de grond onder mijn voeten weg. Ernst vertelt natuurlijk dat het allemaal geen probleem is, maar ik zie al helemaal voor me hoe ze tegen me zeggen dat iedereen wel kan beweren dat het verkeerde gedeelte er af is gescheurd...

*Red. Leuk joh zo'n Blont vriendinnetje ;-(

Vliegveld

Ik zou toch met Wouter naar het vliegveld rijden, om te kijken hoe lang we daar over doen, en waar we moeten zijn morgenochtend, dus dan kunnen we het daar meteen uitzoeken. Ik probeer natuurlijk de goede ouder te spelen en mijn paniek niet al te erg de overhand laten krijgen.

Central Avenue, door Downtown, dan de I-25 south, dan exit 221. Alles wijst zich vanzelf en we zijn er zo. Short-term parking. Lift naar beneden. Lopen naar de ticketing.

*Red. Je ziet haar al rennen...

Delta zien we meteen, en alleen de first-class incheck balie is bemand.

*Red. Hijgend zichzelf overtuigend dat ze het dan maar daar moet vragen loopt het schuim haar uit de mondhoeken van spanning, *maar* ze laaat niieeettss mmmeerrrkkkeennn hhhoorrr...

"I've got a big problem", begin ik, en vertel mijn ellendeverhaal, en overhandig hem de tickets, waarbij ik meteen de schuld in de schoenen schuif van die verschrikkelijke American Airlines.

Hij bekijkt de tickets, en legt dan uit dat ik ze niet goed heb geïnterpreteerd. Ze zijn precies zoals het hoort afgescheurd, en helemaal geldig voor de terugreis van iedereen.

"Panic for nothing, as usual", verontschuldig ik me maar, Stuurman weer...
"Young lady", zegt hij (wat zijn ze lief he, die Amerikanen), "You've got the RIGHT to panic. You are very far from home, you know. That's what we are for, to help you". Ze zijn geweldig, Amerikanen, ik heb er geen ander woord voor...

*Red. Gelukkig lig ik nog lekker in mijn bed, zorgen, nah nergens voor nodig we zijn in Amerika land van de onbegrensde mogelijkheden...

Terug in het motel begin ik te lezen waar we de komende twee weken naar toe kunnen. Daar heb ik eigenlijk nog helemaal geen plannen voor gemaakt.

*Red. Ja ons even vertellen dat de paniek voor niks was ? Nah dat mag Wouter doen...

Pieter moet sinds gisteren heel vaak plassen, en heeft erg veel dorst, dus het woord diabetes spookt rond. Ik ben zenuwachtig: heeft Wouter het wel naar z'n zin gehad? Kan ik wel iets leuks vinden voor de komende twee weken? Gaat het wel goed in dat vliegtuig?

Supermarket

We doen boodschappen in een enorme supermarkt (daar ben ik wel jaloers op, dat die Amerikanen overal van die gigantische supermarkten hebben. Je kunt hier zelfs bevroren geklopte eieren kopen, dat je ze zelf niet meer hoeft te kloppen om scrambled eggs te maken!).

*Red. Zoals een Magna as met anderhalve Pieter moet worden aangetrokken is een Pieter weer drie zakken Chips hoog ;-) Nee Pieter is niet 90 cm...

We rijden nog wat rondjes om van de airconditioning te genieten, en spotten een Indiaan op een GSXR1100. Die rijdt niet tussen de rijen door, ook al maken we extreem veel ruimte voor hem, voor het stoplicht. En hij trekt belachelijk langzaam op. Blijkbaar moet je hier op je tellen passen, voor de politie. Wat rijden betreft is Amerika nog truttiger dan Nederland, niet te geloven, maar het is echt waar!

La Placita

Aan de eigenaar van ons motel heb ik gevraagd waar we lekker kunnen eten. Hij heeft ons La Placita aangeraden, aan de plaza in Old Town. Een hacienda uit de zeventiende eeuw, heel erg oud dus, voor USA-begrippen. Voorzien van spoken kom ik later achter.
Een vloer van tegels, dikke balken die het plafond steunen, wit-met-donkerrood gestucte muren, kale houten rafels, heerlijk Mexicaans eten (mijn eerste tamale, maar ik heb nog steeds geen idee waar dat uit bestaat ;-).

Heerlijk en feestelijk. Twee grote "Spaanse" gezelschappen (Spanjaarden eten heel vaak in grote gezelschappen, met veel wijn en water, en ze drinken nooit zoals alle Nederlanders de flessen en de glazen tot de bodem leeg) aan lange tafels, met jong en oud door elkaar, en verder wat "gewone" tafels, met 2 of 4 mensen.

Als we buiten komen regent het: thunderstorm. De temperatuur is heerlijk, en chicades blijken ook in de regen een gigantisch lawaai te kunnen maken.

TV kijken, niet denken aan morgen! (want ik wil niet zenuwachtig zijn). Ik bedenk nog wel even waar we morgen naar toe gaan als Wouter op het vliegtuig zit...