New Mexico dag 1, van Cuba naar Santa Fe 

Dirt road naar Seven Springs

Maandag 24-7-2000

Ontbijten in het Del Prado Café, een diner-variant op een Mexicaans restaurant. Prima ontbijt, alleen zit er boter op de toast (arme Ernst).

We nemen de 126, waar we gisteren een stukje over hebben gewandeld. We zitten eigenlijk meteen in een totaal ander landschap als de afgelopen dagen (behalve toen we hoog in de bergen bij de Apaches zaten): bos.

De weg klimt. Ik zie Bullock's Orioles (een soort Wielewaal).

De weg wordt dirt-road, met bruggetjes waar net één auto tegelijk overheen kan.
Naast ons kronkelt een riviertje, soms is er een moeras. Blokhutten. Oostenrijk, maar dan met stoere blokhutten in plaats van die versierde suikertaart-huizen, en leeg, en met dirtroads door de bergen.

Na Seven Springs komen we in de bewoonde wereld: de blokhutten worden talrijker; de auto's ook. De blokhutten hier zijn duidelijk in gebruik als tweede huisje.

*Red. Hmmm dat is wel heel kort door de bocht: de hele zoektocht naar de goeie paadjes wegens gebrek aan bordjes en de overdaad aan OTR paadjes was een heerlijk gezoek en gekeer...
Ja wat dat betreft is Amerika het non plus ultra je kunt daar volgens mij jaren OTR rijden zonder ooit twee keer het zelfde pad te hoeven doen ;-)

Bradbury Science Museum in Los Alamos

Even verder wordt het asfalt, en naderen we Los Alamos. Als het goed is zou dat je ergens aan moeten doen denken...

En inderdaad: er zijn borden naar het Bradbury Science Museum , rond de uitvinding van de atoombom, en rond het onderzoek dat hier nog steeds wordt gedaan: het menselijk genoom, robots, enzovoort.

Daar gaan we natuurlijk naar toe! (de gasmeters van het museum staan gewoon buiten!)

De uitvinding van de atoombom, en vooral de proeven en het gebruik ervan, wordt heel netjes informatief uit de doeken gedaan, inclusief alle cijfertjes. Met "netjes" bedoel ik dat *alle* cijfers worden vermeld, niet alleen de cijfers die politiek correct zijn.
Ze laten ook zien hoe de beslissing om hem te gebruiken precies tot stand is gekomen.

Verder is het een soort Evoluon hier, voor wie dat nog kent. Heel leuk vind ik het robot-onderzoek: ze proberen robots zo te maken en te programmeren, dat ze kunnen blijven functioneren ook al verliezen ze een poot of een wiel, en ook al gaat er iets met de software mis. Daarvoor moeten ze natuurlijk kijken hoe de evolutie dat allemaal heeft opgelost in biologische systemen, en het resultaat bestaat uit prachtige insect-achtige robotjes.

Verder zijn er allerlei quizzen: hoeveel je weet over radio-actieve straling bijvoorbeeld. Pieter is hevig teleurgesteld als blijkt dat hij weinig punten haalt. Hij spiekt bij Karin, Wouter, Ernst en mij, en weet tenslotte na een stuk of tien sessies, met woede-aanvallen tussendoor, één keer nul fout te scoren.
Daarvan kun je een certificaat printen, maar in de helft van de gevallen gaat dat fout (Macintosh...) en staat je naam er niet op. Uiteraard is dit één van die keren... Arme Pieter, woest is hij...

Ook leuk is een onderzoek naar erfelijke eigenschappen. Van tien kenmerken moet je invullen of je ze wel of niet hebt: kromme pink (bovenste kootje staat naar de rest van de vingers gericht), widow's peak (haarlijn op het midden van je voorhoofd loopt in een soort puntje naar beneden), bovenste kootje van de duim dat meer dan 45 graden naar achteren staat gekanteld, haartjes op het middelste kootje van je vingers, oorlellen die vastzitten (eigenlijk geen oorlellen dus), en blauwe ogen. Mijn kombinatie komt bij 8 van de meer dan 27.000 mensen voor die dit hebben ingevuld. Karin is minder zeldzaam: 22; Ernst 53, Wouter 88, en Pieter 118. Godzijdank had Pieter dus de meeste punten....

Hotel zoeken in Santa Fe

We zitten al vlak bij Santa Fe , en kunnen daar eigenlijk bijna alleen maar via de interstate naar toe. Dat doen we dan dus maar.

Dan komt de puzzel van een hotel/motel zoeken. We willen hier een paar dagen blijven, dus moet het wel leuk zijn. In het centrum ook liefst. Maar Santa Fe is een bijzonder aantrekkelijke stad, zodat mijn Lonely Planet vol staat met hotels. Geen beginnen aan om dat allemaal uit te zoeken en overal langs te rijden. Bovendien zoeken we ook nog een hotel met kamers voor 5 personen.

La Fonda

Na wat kriskras rondgereden te zijn, en na in wat hotels gevraagd te hebben naar grote kamers, komen we bij La Fonda . Helemaal midden in de stad. Ze hebben twee kamers naast elkaar, met een deur ertussen. Ideaal dus. Enige nadeel is dat het peperduur is.

Kom op, we zijn hier maar 1 keer, niet zeuren. (Nadat ik hier betaald heb is mijn Gold Card helemaal op ;-)

We zitten dus in La Fonda, en dit is echt het allermooiste hotel dat ik ooit heb gezien. Het aller- aller- allermooiste. Elke kamer is anders versierd: het bed is beschilderd, de stoelen, de kozijnen, enzovoort. Allemaal gedaan door de house-artist: dit hotel heeft permanent een kunstenaar in dienst, en huurt vaak nog meerdere kunstenaars in.

We zwerven door de gangen. Je doet stiekum een deur open en staat in een enorme danszaal, met muurschilderingen. Een adembenemend mooi restaurant op de begane grond (plafond pas op de tweede verdieping). Glazen wanden, met dieren en bloemen er op geschilderd. Overal beschilderde tegeltjes.

Op de een of andere manier doet dit helemaal "Santa Fe" aan...

Zwerven door Santa Fe

Zelfs de fietsen zijn in Santa Fe stijl (en doen sterk aan de Mantra denken...)

Wandelen door de stad. Alle huizen hier zijn laag, in pueblo stijl gebouwd. Pueblo-huizen zijn van steen, met ronde houten "balken" die gewoon naar buiten uitsteken, die het platte dak dragen. Daar bovenop kan weer een huis staan, terugspringend. De muren zijn altijd gestuct.
Het woord "adobe" dat als bijvoeglijk naamwoord voor Santa Fe huizen wordt gebruikt, heeft de betekenis van "baksteen van modder", die de structuur van pueblo huizen vormen. Het stucwerk (altijd in aardekleuren, rood, oranje, geel) bepaalt de afgeronde vormen.
Houtwerk (behalve de ronde piñon trees die het dak dragen die houden hun eigen kleur) is vaak blauw of groen.

Heel het centrum van Santa Fe is in "adobe stijl".

Overal winkels (soms met echt hele bijzondere spullen), restaurantjes, café's, en alles ziet er lief uit. De oudste kerk van de US, de Chapel of San Miguel (dicht).
Gek genoeg zijn vrijwel alle winkels om 6 uur dicht, terwijl je hier helemaal de Spaanse manier van leven verwacht: op het heetst van de dag siesta, en 's avonds weer leven in de brouwerij. Niet dus.

We staan te kletsen voor het Pink Adobe Restaurant , als een jongen met zwaar Amerikaans accent vraagt (letterlijk): "Waar uit Nederland komen jullie vandaan?". Hij heeft een jaar in Bussum gewoond, in zo'n uitwisselingsprogramma, en daar een jaar op school gezeten, en vindt het prachtig om eventjes Nederlands te kunnen praten.

Verder lopen. Een groot rond gebouw is het nieuwste state capitol building van de USA. Het oudste staat hier ook, aan de Plaza, de Palace of the Governors.

Daaromheen beelden van verschillende artiesten. Een zuil, die een "remake" is van de zuil hier op de Plaza, die "dedicated" is "to the men who have died in the battle against the Indians". In deze remake heeft ze allerlei voorwerpen, sieraden enzovoort gemetseld, omdat ze de hoop wil laten zien van àlle mensen van New Mexico. Je komt die Indianen hier gewoon steeds maar weer tegen ;-)

*Red. Sieraden, dinky toys trollen kinderschoentjes verrekijkers enz, alles wat je maar kon bedenken...

Aan de achterkant van het gebouw een heel intrigerend Inca-achtig beeld.

De centrale Plaza hier is een vierkant plein met winkels enzo rondom, en een parkje met gras en bomen en bankjes in het midden. We zitten tegenover een goed-geoutilleerde zwerver, met rugzak, en een waterfles, zo voor het grijpen, op zijn rug. Hij kijkt heel helder uit zijn ogen. Het is hier ook een paradijselijke plek voor zwervers, lijkt mij: heel veel mensen die net zoveel onzin-spulletjes hebben gekocht dat ze dan ook nog wel wat aan zo'n zwerver kwijt willen, en een overheerlijk klimaat natuurlijk, als je genoeg water bij je hebt en het rustig aan doet.

*Red. Tja had Utrecht maar zo'n parkje, we hebben wel een Neude maar dat is helemaal dood, ook al is het nog zo groot ;-(

Pieter heeft sinds onze Western-Warehouse uitspatting besloten dat hij een sombrero wil, zo'n enorme Mexicaanse hoed. In een supermarktje aan het Plaza heeft hij die gezien, maar dat zijn van die dingen die eigenlijk alleen maar geschikt zijn om aan de muur te hangen: van fluwelig spul, met gouden en zilveren versielsels, en te klein voor zijn hoofd. Wij vinden dat we een echte moeten vinden, die hem wel past, maar hij is het daar niet mee eens.

Wij winnen ;-)

*Red. Leuk joh, nou zoeken we niet alleen vruchteloos naar een Kokopelli ring, maar ook nog naar een niet te vinden originele Sombrero ;-(

Eten in La Fonda

We eten in dat prachtig mooie restaurant in ons hotel. (Er komt nog een foto aan, op één van de volgende dagen, maar hier alvast wat tegeltjes. Ik hou gewoon verschrikkelijk veel van tegeltjes namelijk)

Het is echt superlekker, het water loopt nog steeds in mijn mond als ik daar aan denk. Een boterzachte steak met kaas er op, en een tomatillosaus er onder (tomatillo's zijn een soort vruchtjes die op kleine gele tomaatjes lijken, uit Mexico). Mango- en Avocadojelly. En frambozenijs toe.....

Het in slaap vallen lukt niet erg. Ik lees nog één keer de hoofdstukken over Navajo- en Hopi Country in de Lonely Planet gids. Misschien gewoon er langs rijden op de terugweg?

*Red. Ik lees me in in de Hopi History, in Pages from Hopi History, en krijg een nog grotere hekel dan ik al had aan de Gristenen die het woord gods hier kwamen brengen... Ben nog niet toe aan de Navajo....