Intermot en Alpen op de motor dag 1, Door Duitsland 

de Voerstreek

Zaterdag 18-9-2004

Rustig opstaan en ontbijten, rustig inpakken, wat druiventrossen naar de overbuurman brengen voor de vogels ze te pakken hebben (en terugkomen met een dubbele hoeveelheid pruimen, ideale dorstlessers onderweg zal blijken), en dan kunnen we vertrekken.
Het is inmiddels alweer 1 uur geweest.

 

Via Noorbeek (hierboven het vakantiecomplex Panoorama) over smalle paden naar St Martensvoeren, zoals we zo vaak rijden, en nog steeds verwonderen we ons over hoe mooi het hier is.

 

Genieten van de uitzichten via de heuvels, met koeien gestoffeerd, de bomen die hier en daar een beginnetje van herfstkleur vertonen.

 

Op weg naar st Pietersvoeren komen we een wielerwedstrijd tegen, en pas bij de N608, die wij links op slaan en waar de wielrenners van rechts komen, scheiden onze wegen.

 

Op naar Henri-Chapelle, met uitzicht over de vallei van Aubel.

Door naar Eupen, waar België laat zien dat het prima in staat is Amerikaanse wegen te bouwen, vol weilandwinkels.

De weg naar Monschau (N67) loopt over de Hoge Venen, en is lang en recht (hier geen Venen te zien; alleen dennenbos), maar bij Monschau begint de B258 als bochtenfestijn.

 

Vanaf Eupen rijden we op met een rode R1200GS.

 

Circuitrijden in Duitsland: B258, B257 en B259

In de buurt van Schleiden wordt de B258 echt een circuit. Je ziet hier meer motorrijders dan automobilisten.

 

De weg blijft voor circuit spelen tot Nürburg (ja, van de Nürburgring), en de B257 en B259 daarna doen nog steeds mee.

 

Je wordt hier uitstekend gewaarschuwd voor gevaarlijke situaties door de Duitse overheid

 

Heerlijk rijden en opschieten tegelijk, in een bebost en beheuveld landschap.

 

Overal biker-imbiss, waar we geen gebruik van maken, maar het idee van bratwurst met bier voor het grijpen maakt het idee van een motorrijdersparadijs toch wel compleet.

 

de Moezel

Vanaf Cochem volgen we de Moezel, en maakt het bier plaats voor wijn.

Overal hier kun je die proeven, en nog steeds maken veel motorrijders daar gebruik van, maar hier rijden daarnaast ook veel auto's met caravans en campers.

 

Af en toe kruipen, af en toe scheuren.

 

Uitzicht op hellingen vol druivenstokken,

 

en romantische vakwerkstadjes met burchten en torens, waaronder het wijnstadje Ernst .

 

de B421

Linksaf de B421 op, weg van de Moezel, en meteen is het rustig.

Meteen ook weer nauwe bochten in plaats van hele lange zwiepers. Alweer heel lekker rijden.

 

Als de nauwe bochten wat minder nauw zijn geworden krijgen we drie Harleyrijders in zicht, van die echte met hele brede sturen. Ze rijden lekker door, heel erg lekker: we hoeven ze eigenlijk niet in te halen, en het is een mooi gezicht.

Langs de Moezel kreeg ik honger, en ik had me voorgenomen bij de eerste Imbiss te stoppen als we de 421 opgedraaid waren: in de Moezeldrukte had ik geen zin.
Maar hier komen we niets tegen, alleen maar bos, weilanden met koeien in de heuvels.

 

Na Gemünden rijden we langs de Simmersbach, en is het weer één en al bochten.

 

Ik rij er voorbij, maar Ernst heeft het wel gezien. Een Gésthaus. Eten!

Een lage ruimte onder oude zware houten balken, houten banken, een enorme tegelkachel, en buiten een grote vlinder van metaal en glas-in-lood.

 

Opa en oma runnen het Gästhaus, dochter helpt mee en maakt en verkoopt glas in lood, en kleindochter speelt in de eetzaal.

 

Ik neem een Dinkelpfannkuchen mit Pilzen, een boekweitpannenkoek. Heerlijk.

 

Kaiserslautern en beyond

De B421 duurt lekker nog wat langer, maar dan moeten we de redelijk saaie N41 een eindje volgen richting Idar Oberstein, om dan de B270 op te draaien naar Kaiserslautern . Een weg vol lange snelle bochten.

In Kaiserslautern rij ik tot mijn grote verbazing in één keer goed, en dan zitten we in de drukte op de B37. File.

 

Ik heb een Virago 535 rechts ingehaald (omdat hij maar links bleef hangen) op een stuk met twee stroken,

 

en precies nadat het 1 strook is geworden komt hij me met hoge snelheid voorbij.

 

Het blijft file tot we rechts de B39 opdraaien. We halen de Virago weer in, en dan rijgt de ene haakse bocht zich aan de andere.

 

Je slingert hier heen en weer onder een spoorlijn door. Rotsen aan weerszijden. Borden met "Rasen ist aus" (ik hoor zo'n motorrijder dan zeggen:

 

"Oh, ik scheur alleen omdat het mode is. Stom dat ik niet wist dat dat is afgelopen, Dankjewel dat je me dat laat weten, ik doe het nooit weer!").

 

Een feestweg.

Aan het einde van deze feestweg een stoplicht, en de Viragorijder verschijnt verbazingwekkend snel uit de laatste bocht. Een sjopperrijder die kan rijden, het moet niet gekker worden!

 

Via de B39 rijden we door naar Heilbronn , via Neustadt en Speyer, en dit is een saai stuk, met ter afwisseling opeens deze Russische concurrent van de Concorde, de Tupolev, van een techniekmuseum. Je gaat dwars door Neustadt (waar we onze fleeces aantrekken en de gele brillen opzetten: de zon begint onder te gaan en we hebben 'm in onze rug).

 

Volgens mijn kaart gaat de weg ook door Speyer heen, maar als ik dat bord volg zie ik Ernst achter me opeens voorsorteren voor een afslag.

"Kijk, Heidelberg is naar rechts. Daar moeten we niet naar toe maar we moeten het wel even volgen".

 

Vanaf dat moment blijf ik Heilbronn (waar we naar toe moeten) en Heidelberg (niet) door elkaar halen: ik ben moe, heel erg moe. Het is inmiddels donker.

 

In Heilbronn, waar we weer wel dwars doorheen komen, tanken (tweede keer vandaag), en daar meteen koffie drinken. Ernst neemt nu het kaartlezen over. Ik ben te moe.

De B39 brengt ons ook weer Heilbronn uit, en is hier (net als het laatste stuk voor Heilbronn) een mooie weg. Prachtige haarspelden bij Löwenstein , en daar slaan we af over een gele weg via Neulautern (ik kan het niet laten om dat Lautern dat je hier overal ziet, naar het gelijknamige riviertje, met Leuter te vertalen, Keizersleuters) en Spiegelberg . Een heel mooi weggetje met hele lekkere bochten. Ideaal, die lampen waardoor je auto's eerder aan ziet komen dan overdag. Maar dit moeten we overdag nog eens rijden!

 

Idyllische en Romantische Strasse in het donker

De B14 op, richting Gaildorf (jaja, weer bijgedachten). Het heet hier de Idyllische Strasse , en we zien er niets van!
We volgen de idyllische Strasse (vol idyllische lange bochten) tot bijna bij Aalen, en slaan dan linksaf naar Nördlingen . Ik ben moe, heel erg moe.

 

Vanaf Nördlingen is de weg recht. De naam Romantische Strasse is vast gegeven vanwege burchten enzo: af en toe zien we er één, als die verlicht is. Die van Harburg zien we prachtig liggen, en daar rijden we door middel van een tunnel pal onderdoor.

De weg wordt snelweg (de BMW's en de Porsches vliegen je om de oren; altijd weer leuk die hele snelle rijders), en zo rijden we via de snelweg de Donau over, wat toch altijd een magische naam is. Dan een poos een rechte "gewone" weg volgen, en weer snelweg door Augsburg .

De Romantische Strasse brengt ons recht en wel naar Landsberg , en om Schongau heen, en dan zitten we op de 472 naar Bad Tölz . De weg is aangenaam, maar ik ben op, inclusief barstende koppijn. Heerlijk om alleen maar zo'n (miniem) rood lanpje te hoeven volgen.

Om 1/2 1 komen we aan bij het hotel dat Ernst gereserveerd had, via het "Hotelleitungssysteem", Hotel Tölzer Hof . We kunnen de motoren pal voor de deur neerzetten (uit het zicht, volgens de aanwijzingen van de vriendelijke receptionist), en drinken aan de bar bij diezelfde receptionist nog een biertje om bij te komen (het gesprek komt op talen, en hij vertelt hoe zijn toen 8-jarige zoontje zich door middel van een soort Teleac-uitzendingen Russisch heeft geleerd).

Ik denk niet dat ik het zal redden om morgen naar die beurs te gaan, en we moeten ons om 8 uur laten wekken wil Ernst er enigszins op tijd zijn. Help!

 

Onderschrift

Code voor foto: