Motorreis naar Catalunya, dag 12, Sant Feliu de Guixols 

Eerst even de zee zien

Zaterdag 5 mei 2012

We ontbijten. De baas van het hotel zit nu achter de balie, en verzorgt ook het ontbijt. We krijgen heerlijke broodjes met ham en kaas, croissants, koffie, sinaasappelsap, en als we waar dan ook meer van willen hoeven we het maar te vragen.

Na het ontbijt gaan we even naar de zee kijken, vertellen we hem, voor we vertrekken.

We lopen naar de boulevard, die hier vlakbij is, in de vorm van een brede ramblas-achtige straat met een rij bomen en een strand er achter. De meeste huizen zijn drie verdiepingen hoog en nieuw, maar sommige zijn oud.

Aan het einde van de boulevard kun je omhoog klimmen, naar een gebouwtje waar iets maritiems in zit (ik weet niet meer precies wat; we dachten het Visserijmuseum).

Van daar uit hebben we uitzicht over de Middellandse zee, met het strand aan de ene kant en een vissershaventje aan de andere kant, met rotsen die overal uit zee opduiken.

Het is prachtig, en bovendien is er een strak blauwe lucht en schijnt de zon. die ons goed doet.

 

De vissershaven is prachtig om naar te kijken. De boten, de netten, en dan de mensen die de netten aan het repareren zijn of aan het overleggen.

En wij die ondertussen niks zitten te doen in de zon.

Het waait wel erg hard, maar we hebben een plekje gevonden dat precies uit de wind ligt.

 

Bovenop de heuvel tussen de jachthaven en de haven voor vissersboten staat dit gebouwtje.

Ik heb niet kunnen vinden of het inderdaad het Visserijmuseum is. Het doet het in ieder geval goed, tegen het groen van de parasolden ;-)

 

Aan de andere kant van het gebouwtje kun je de jachthaven zien liggen, die veel minder levendig is dan de vissershaven.

Dit is de baai waar Sant Feliu aan ligt. Het centrum van Sant Feliu ligt rechts op de foto, niet meer zichtbaar. Achter het strand begint de boulevard.

 

We blijven in Sant Feliu

We blijven nog een nacht, besluiten we hier.

We lopen terug naar het hotel om dat mee te delen. De baas van het hotel zegt dat hij een mooie prijs voor ons zal maken. Hotel Plaça is perfect!

We gaan de stad verkennen.

Eerst bekijken we de boulevard in meer detail. Dit is het Nou Casino La Constancia.

Casino betekent trouwens niet wat het bij ons betekent: het casino is van oorsprong een soort clubhuis voor mannen, waar ze kaarten, koffie drinken en vaak ook wat kunnen eten. Dit casino is, zoals veel casino's, veranderd in een bar-restaurant voor iedereen.

 

En dit is Casa Patxot, een gemeenschapshuis uit 1833, voor openbare feesten en evenementen.

Met, zoals je ziet, bij wijze van klok een prachtige zonnewijzer.

 

Ik wil even een kijkje nemen in de Tourist Information, en om een plattegrond vragen (die hebben ze).

Het zit in een mooi gebouw aan de boulevard, en er is een soort uitstalling van miniatuur houten bootjes.

 

Winkelstraten in Sant Feliu

We eten bij de bar naast ons hotel (niet van het hotel), maar dat valt erg tegen: erg duur, niet lekker, en je wordt zo ongeveer voor oud vuil behandeld. Niet aan te bevelen dus.

Dan lopen we de stad in, om voor mij een goedkoop horloge te zoeken: mijn mobieltje laat z'n SIM-card steeds los zitten, en dan moet ik 'm open maken, de batterij er uit halen, de SIM-card aandrukken, en dan is ie pas weer te gebruiken. Hij geeft de tijd daardoor nooit juist weer.

Dit is het straatbeeld van het centrum van Sant Feliu: lekker schaduwrijke straten, huizen van ongeveer drie verdiepingen hoog, en een lekkere mengelmoes van nieuw en iets ouder.

 

Sommige winkels hebben een prachtig interieur. Hier kun je je wijnfles laten vullen met allerlei wijnen die in het vat in de winkel liggen.

Let ook op de flessen aan het plafond, de betegelde vloer en de houten toonbank.

 

We vinden ook een horlogewinkel, waar ik een Lego-horloge aanschaf.

Het is een erg mooie winkel, en achterin kun je nog zien dat het huis, dankzij de hoogteverschillen van Sant Feliu, achterin een soort grot heeft. Het is een kapelletje, in de winkel.

 

Het is heerlijk slenteren in een Spaans stadje.

Onderweg kwamen we nog een hond tegen die besloot dat ik z'n baas was, maar toen z'n echte baas de andere kant opliep koos hij toch maar voor hem.

 

We komen weer uit bij de haven, en genieten van het blauw van de Middellandse Zee.

 

Aan de andere kant zien we in de verte een rotswand met daarvoor een enorme boot in aanbouw.

Hoe groot die boot is kun je mooi zien aan de motor die er langs rijdt.

 

Sant Feliu verkennen

We besluiten dan een wandeling te maken naar een hoger punt in Sant Feliu (nog niet de rotswand van boven; die doen we later).

Onderweg zien we dit tegeltableau met volksfeesten van Catalunya:

Els Reis: Driekoningen. Wordt in heel Spanje gevierd, en is hetzelfde als Sinterklaas bij ons.

Els Tres Tombs (de drie rondes). Gewijd aan de heilige Sant Antoni Abad, de heilige van de dieren. Er is een processie van dieren, die na drie rondes rond een kerk (vandaar de naam) worden gezegend. Het wordt voor zover ik weet in heel Spanje gevierd (in ieder geval ook in Aragon en Madrid).

Carnestoltes, Carnaval. Wordt uiteraard in heel Spanje gevierd.

La Quaresma, de Vasten. Niet echt een feest, maar wel een katholiek gebruik. In Catalunya is er een symbool voor de vasten: een oude vrouw met 7 benen in laarzen (die symbool staan voor de 7 weken), met een vis in haar hand (als symbool dat er geen vlees wordt gegetehn). Spanjaarden houden teveel van eten om zich netjes aan de vasten te houden.

Diumenge de Rams: Palmzondag

Pascua Florida, het feest van de bloemen, is de naam voor Pasen

Sant Jordi is een typisch Catalaans feest: Sant Jordi (de heilige Joris, die van de draak; hij komt trouwens net als Sinterklaas uit Turkije) is de patroonheilige van Catalunya. Het is de dag van het boek en de roos: elke man wordt geacht zijn geliefde een roos en z'n meest geliefde boek te geven.

Dia de Corpus, Corpus Christi, de zondag na Pinksteren. Dit is uiteraard weer een katholiek feest, niet typisch voor Catalunya.

Revettla de Sant Joan, rond de langste dag: grote vuren, 's nachts, en vuurwerk.

Tots Sants, Allerheiligen, en de dag er na: Allerzielen (El Dia dels Morts). Het is waarschijnlijk nog van Keltische oorsprong.

Santa Llucia, Santa Lucia, het feest van het licht. Het teken dat de kerstboom kan wordengeïnstalleerd. Er zijn dan overal kerstmarkten.

Nadal, Kerstmis

Dit zijn slechts een klein aantal van de grote hoeveelheid Spaanse en/of Catalaanse feesten ;-)

Wat er onder staat, Celebrem-ho amb dolçor, betekent letterlijk iets als vier het met zoetheid.

 

We kopen bij een kleine supermarkt (mercado) van alles in om te picknicken.

We lopen omhoog, en vinden een park waar een vuurtoren staat, het Parc de les Eres.

Het uitzicht is daar inderdaad erg mooi: je kunt ver over de zee uitkijken, en ziet het oude gedeelte van Sant Feliu beneden je liggen.

Het waait erg hard: we zoeken tevergeefs een bankje dat in de zon en uit de wind staat. We eten er met veel moeite, om niet alles weg te laten waaien, onze lunch, en lopen dan weer naar beneden.

Hier ben ik aan het puzzelen op de plattegrond.

 

Volgens de kaart moesten we rechtdoor, en daar stond een muur.

Hoewel, bij nader inzien zat er een opening in de muur, met een trappetje, een opening waar je gebruik van kunt maken als je niet al te obees bent.

Maar denk er om, niet parkeren op de trap!

 

Onderweg zien we ook nog wat je kunt doen met een lelijke betonnen muur: je maakt er gewoon een natuurstenen muur van met garagedeuren en palmboom en al!

 

Wandeling langs het kustpad

We zoeken ons plekje bij de haven weer op, waar we uit de wind kunnen zitten.

Aan de overkant van de vissershaven is een klif, met daar bovenop een rond torentje. We gaan op expeditie, beslissen we: uitzoeken wat dat torentje is.

 

Voor we op pad gaan zien we nog een donkere, heel snelle boot aankomen. Het is een politieboot.

Je ziet hem hier nog net achter de pier: hij is erg onopvallend, en erg snel. Alleen dat Spaanse vlaggetje moeten ze er af halen als ze iemand achterna gaan.

 

Je ziet hier iedereen omkijken naar de lichtblauwe auto, een Chevrolet Firebird ;-)

Met Nederlands kenteken, trouwens.

 

En dan proberen we omhoog te komen, de rots op, waar de ronde toren op staat.

Dat kan via een kustpad, en wat voor kustpad!

De Costa Brava, de Wilde Kust, heet niet voor niets zo: hier rijzen kliffen op, loodrecht of vrijwel loodrecht. En die kliffen vormen geen lange rechte wanden, zoals de krijtrotsen bij Dover bijvoorbeeld, maar ze hebben grillige vormen, waar het water kolkend tegen uiteen spat.

Langs die klif kun je omhoog klimmen, via trappen. Onderweg heb je een grandioos uitzicht.

 

We komen bovenop terecht. Je kunt daar erg mooi uitkijken over de haven.

De plek waar we nu een paar keer hebben gezeten zie je rechts in het water steken. Aan deze kant ervan is de visserhaven; aan de achterkant (en links) de jachthaven. Links op de foto zie je een soort golfbrekers.

Sant Feliu de Guixols ligt rechts achter het strand.

 

Er staat een informatiebord boven, met een oude foto met de tekst "Hijos de H.A. Bender, Fabricantes y exportadores de tapones".

Tapones zijn kurken: Hier was ooit een grote kurkfabriek, en je ziet dat de werknemers allemaal vrouwen waren.

Het was de fabriek van de zonen van H.A. Bender, een Duitser.

De fabriek werd in 1900 opgericht, en in 1907 werkten er 1000 mensen.

De fabriek is na de eerste wereldoorlog overgegaan in Amerikaanse handen, en aan het einde van de twintigste eeuw werd langzamerhand werd de productie van kurk gestaakt.

 

Sant Pol

Hier boven zijn we strict gesproken niet meer in Sant Feliu de Guixols, maar in Sant Pol.

En Sant Pol mag wel wat aan de straten doen! (maar om eerlijk te zijn: volgens mij valt het gewoon onder het bestuur van Sant Feliu).

Je ziet aan de schaduw van de lantarenpaal hoe enorm de hobbels zijn!

 

Hier boven staat onder andere een enorm balneario-hotel (balneario betekent dat er geneeskrachtige baden zijn; in Spanje zijn er veel van dat soort hotels), en huizen van dure mensen, enorme uitzichten.

Ernst gaat nog op zoek naar dat torentje, en het blijkt bij een huis te horen; er is geen restaurant oid, waar je in dat torentje kunt zitten.

 

We hebben een bankje gevonden waar we even uitrusten van de klim.

Er komt een vogel voorbijvliegen, heel snel; hij krijgt ruzie met een Zilvermeeuw, en we hebben goed de gelegenheid hem te bekijken.

Het is een soort Valk, dat is al snel duidelijk. Hij is groot: een Torenvalk of Boomvalk kan het niet zijn. Maar voor een Slechtvalk is hij veel te slank.

Het is een Eleonora's Valk, en dit is de allereerste keer in m'n leven dat ik die zie!

Het is een hele sierlijke valk, met een lange staart en lange vleugels. Hij leeft langs de kusten van de Middellandse zee: de plek waar we hem zien klopt precies.

Hij broedt in het najaar, zodat tegen de tijd dat er jongen gevoerd moeten worden, er volop zangvogels overvliegen, tijdens de najaarstrek naar het zuiden.

 

Dit is dan wel een erg vage foto, maar je ziet prachtig z'n lichaamsverhoudingen.

En ook z'n lichte kop en donkere onderkant. Zelfs alleen al deze foto laat al onmiskenbaar zien dat het een Eleonora's Valk is.

 

Het is hier een gebied voor erg rijke mensen.

Maar ook hier slaat de crisis toe: we zien allerlei half afgebouwde villa's.

 

Laatste avond in Sant Feliu de Guixols

We eten deze laatste avond weer bij El Gallo.

Ik heb groene asperges, die goddelijk lekker zijn.

Morgen trekken we weer verder.

 

Onderschrift

Code voor foto: