Biskaia op de motor dag 1, Lekke band 

Stop, politie!

Dinsdag 29-7-2003

Vertrek om 1/2 2, terwijl eigenlijk alles al gisteren ingepakt hoorde te zijn. Maar bij het inpakken merkten we dat we de brander met toebehoren kwijt waren, en ook na uren zoeken, vandaag, bleef die verdwenen.
Zonder spullen om koffie te zetten of te koken op stap dus. Pieter ophalen, en dan, on the road.

De snelweg naar Breda, om vlak daar onder de weg naar Turnhout te nemen.

We worden al een poos gevolgd door een politieauto. Ik rij keurig een paar kilometer te hard, niet meer, maar tot mijn grote verbazing haalt hij ons vlak voor de afslag in en krijgen we het "politie, volgen" bordje te zien.

Ik snap niet wat er aan de hand is, maar we stoppen uiteraard netjes achter ze, op de vluchtstrook van de afslag.
"Waarom is deze motor niet voozien van richtingaanwijzers?", wil de oudste en chagrijnigste van het stel weten, wijzend op de R3B.
"Hierom", antwoord ik, wijzend op de plakbandjes rond de (vervangings-)richtingaanwijzers van de Roadrunner, "Ze breken nogal makkelijk".
"Het is ook pas verplicht sinds '97", vertelt Ernst, "en deze motor is ouder".

Dat gelooft hij niet. Ze gaan het navragen, maar willen eerst de papieren zien. Ik heb alleen rijbewijs en groene kaarten bij me, en ze willen niet geloven dat een collega van ze me ooit heeft verteld dat dat aan te raden is omdat ze daarmee alles kunnen navragen, en je zo niets kwijt kunt raken. Maar goed, ze verdwijnen voor een poos in de auto.

Als ze er weer uitkomen vertelt de jongste dat ze vandaag iets geleerd hebben, dat de knippers inderdaad niet verplicht zijn, maar dat we grote problemen krijgen als we zonder papieren naar het buitenland vertrekken.
"Dat neem ik dan maar op de koop toe: we hebben daar nog nooit problemen mee gehad", vertel ik hem.

De chagrijnige zegt nog dat hij niet snapt dat Ernst de knippers er af heeft gehaald: dat hij is goedgekeurd met knippers, dus dat het gekkenwerk is ze er af te halen.
Ik begin kwaad te worden.
"Volgens mij is het in Nederland nog niet verboden om iets aan je motor te veranderen, gelukkig".

Dan begint hij te zeuren over Ernst z'n nummerbord, maar na de uitleg en de mededeling dat hij prima geflitst wordt zetten ze ook dat niet door.
Na een "Als je onderweg iets verliest kunnen mensen je nummerbord niet goed lezen en wanneer ze aan aan ons willen doorbellen dat je iets hebt verloren kunnen ze dat niet: het is voor je eigen bestwil dat we het opmerken." mogen we vertrekken.

Door België

De route loopt vanaf Turnhout zo'n beetje rechtstreeks naar Maastricht. Veel lelijke Belgische huizen, veel stoplichten, vennetjes, bossen, friterieën, wekelijkse aanvoer van oude planken en andere opschriften, nog meer stoplichten, en tenslotte dalen we af naar de Maas en rijden we Maastricht binnen. De route is korter dan hoe ik naar mijn werk rij, maar we doen er ruimstreeks twee keer zo lang over.

Van Maastricht naar Mheer , over Cadier en Keer, want we willen Pieter ons toekomstige huis laten zien.
"Echt vakantie", haarspeldbochten en vakwerkhuizen. En middenin dat vakantieland ons huis, met grote plakkaten "Verkocht", en een houten karton met "Rommelmarkt".

De drie heren zijn thuis, en verkopen de spullen die ze niet mee willen verhuizen op de binnenplaats.

Ernst is wat achtergebleven. Foto maken, dacht ik, maar als hij aankomt blijkt dat hij met platte achterband rijdt: lek!

Lekke band

Ik laat Pieter het huis zien, en de tuin, en we krijgen te drinken op een bankje op de binnenplaats, en we krijgen de telefoon om iets met de makelaar te regelen dat nog geregeld moest worden, en om de ANWB te bellen.
Die zijn er met een uurtje, en ondertussen onderhouden de verkopers ons met gesprekken over van alles en nog wat, en schijnt de zon, en ziet alles er romantisch uit, en lijkt het een heerlijk vooruitzicht om hier te gaan wonen.

De ANWB komt in de vorm van een echte Limburger, die wel iemand kent die motorbanden wil plakken en ze in geval van nood ook in huis heeft, en geen probleem heeft met na 6 uur werken, want dat is het inmiddels al lang.

Hij sleutelt het achterwiel er uit (Ernst mag liefst niks doen: de ANWB-man verleent de service tenslotte), en dan vertrekken ze samen, in het ANWB autootje.

Wij zitten op bijna-onze binnenplaats, met als afleiding 3 heren die op de rommelmarkt afkomen. Ze komen oorspronkelijk uit Almere (waar onze drie verkopende heren naar toe verhuizen), zijn kunstenaar (net als onze huis-verkopers), en hebben een huis verderop gekocht, maar dit is eigenlijk veel geschikter qua atelier/galeriemogelijkheden. Maar ja, er is al een koper en dat ben ik. Zo maak ik kennis met toekomstige mededorpsbewoners.

Ondertussen zijn ze bij Motoshop Margraten aan het werk...

Na een uur of anderhalf is de ANWB auto terug. De band kon niet meer worden geplakt; Ernst heeft nu achter een Bridgestone, als ik me goed herinner.

Wel zonde van de noppen!

Er komt een man van de overkant kijken, een oudere man die met twee broers in het huis tegenover ons woont, en alles over de huizen van Mheer weet, onder andere dat ons huis oorspronkelijk meer dan 300 jaar oud is. Alweer kennismaken met toekomstige mededorpsbewoners dus.

Voor het eten wordt ons café Tinus aanbevolen in Noorbeek , en zo vervolgen we onze eerste vakantiedag door heuvel-op-heuvel-af-heuvel-op naar Noorbeek te rijden.

Café Tinus heeft geen vergunning om buiten te serveren. Een klant buiten die daar soep eet ("Ik mag dat, ik ben hier al jaren vaste klant") zegt dan ook: "Ja, het lijkt hier wel België, maar het is nog geen België."

Op weg naar Luxemburg

Het is alweer bijna 9 uur als we op weg gaan naar Luxemburg. Ik heb een route binnendoor getekend, en uiteraard rijden we op diverse plekken mis door de vreemde manier van bewegwijzering in België. Francorchamps wordt niet meer als weg gebruikt, maar je kunt het wel zien liggen.

Tenslotte nemen we maar een stukje snelweg naar St Vith, en dan rijden we in het donker naar boven door de bossen bij Wiltz , over bochtige wegen, tot we bij de camping zijn. Tentjes opzetten, biertje drinken in het café, slapen!

Heerlijk, een tent in plaats van een hotel ;-)