Bilbao op de motor in de winter dag 7, Guggenheim in Bilbao 

El Arenal Park

Zondag 2-1-2000

Vandaag kwamen Ernst en ik langzamerhand weer een beetje bij.
We zitten nu met z'n vijven in het parkje tegenover het hotel, het Arenal. Voor het bankje, op de tegels hebben we met de benzinebrander van Steffen chocolademelk en koffie gemaakt.

Het is minder mooi weer dan gisteren, maar het is nog steeds droog en niet koud.

We eten van de nieuwjaarscake, die we, in blik, helemaal uit Nederland hebben meegenomen. Afkomstig van een Italiaan op de Vehikel , voor wie ik een uurtje op zijn stand had gepast, omdat hij helemaal in zijn eentje was: het leek me wel leker voor hem als hij er eventjes tussen uit kon.

Het is een heerlijk parkje, en we zitten tegenover de muziektent, de Kiosko del Arenal . Ongetwijfeld door de een of andere beroemde architect ontworpen, maar ik vind hem gewoon mooi: rond, met een glazen dak in verschillende kleuren, en waar ze maar konden glas-in-lood dingen verstopt.

Ik ben er nu eindelijk achter waaraan je de Basken kunt herkennen: ze hebben een kort, breed, vrij rond gezicht. Als je dat eenmaal hebt bedacht zie je overal het typische Baskengezicht.

Een oude man schuifelt naar de bank naast ons. Hij heeft een krant onder zijn arm, en komt heel langzaam vooruit, met zijn wandelstok als steun. Bij de bank moet hij de krant eerst neerleggen, en dan kost het hem heel veel moeite om te gaan zitten. Wat prachtig, om elke dag zoveel moeite te doen om je krantje te gaan lezen in het park!

Dat is het leuke van hier: overal zijn pleinen en parkjes, en die worden heel intensief gebruikt. Vandaag lopen er ook heel veel mensen langs ons (de meesten vinden het wel leuk, dat koffiezetten met een brander), en vrijwel alle bankjes zijn nu bezet.

Vandaag wordt er weer gedemonstreerd voor (of tegen) de ETA. Elke dag gaan ze weer de straat op. Het gaat er elke keer vredig aan toe, er rijden wel elke keer politie agenten mee op motoren en in auto's.

Het vreemde aan de Basken is dat je zou zeggen dat ze zo stoer en eigengereid zijn: op het journaal hebben we elke avond weer nieuwe berichten over autobommen gezien, en de ETA lijkt toch niet echt een zachtmoedig naaikransje.

Maar als het er op aankomt zijn ze heel gehoorzaam. Dat was ook de ellende in het museum: als er regels zijn *moeten* ze zich daar aan houden.

Je krijgt bijna zin om die hele nette demonstranten toe te roepen dat het best wat minder gehoorzaam mag, maar waarschijnlijk wordt het dan al snel een bloedbad in plaats van een vreedzame demonstratie. Maar toch blijf je dat gevoel hebben, dat ze gewoon wat ongehooorzamer zouden moeten zijn, dat ze dan niet zo'n uitlaatklep als de ETA nodig zouden hebben...

Parque de Doña Casilda Iturrizar

Het is een uur of 7. We zijn doorgelopen naar een soort openlucht theater in een park, het Parque de Doña Casilda Iturrizar. Voor de bühne ligt een grote vijver waar een hele mooie en hele grote fontein het water in verschillende patronen en verlicht in feller kleuren hoog de lucht in gooit.

Ernst heeft er een enorme hoeveelheid foto's van gemaakt. Rondom de vijver in een ovale vorm ligt een galerij met een dak van blauwe regen.

Brug van Calatrava

Vandaag zijn we voor de tweede keer naar het Guggenheim museum geweest. En we hebben de brug gefotografeerd natuurlijk. Die is, zoals Pernette vertelt, van Calatrava .

Het is de Zubizuri brug (op de site van Calatrava te vinden als de Campo Volantin brug, zijn officiële naam, naar de plek waar hij staat). Zelfs van onderen bekeken is hij mooi.

Guggenheim revisited

In het Guggenheim kregen we ruzie, omdat we er iets van zeiden dat iedereen buiten moest wachten, terwijl er binnen zeeën van ruimte zijn, en waarschijnlijk vanwege die ruzie trekt de suppoost die mijn mijn toegangsbandje aandoet dat zo strak aan dat het bloed niet meer kan doorstromen.

Ernst ergerde zich duidelijk aan de tientallen vrouwelijke supposten die overal rondliepen en alles heel streng in de gaten hielden. Je mocht niet fotograferen, niet op de grond zitten, niet tegen de muur leunen, niet eten, niet drinken, niet naar schilderijen wijzen en mensen met vieze jassen houden ze al helemaal in de gaten. Je mocht helemaal niks en Ernst begon ze na te doen, na te lopen en naast ze te staan etc.

De motortentoonstelling hadden we eigenlijk vrijdag al gezien, dus we hebben ons deze keer op Andy Warhol gestort (met als bijkomend voordeel dat dat boven was, en dat Ernst zo de motoren van boven kon fotograferen).

Ik vond het een beetje tegenvallen: het was heel compleet, maar ze hadden het gewoon meer Andy Warhol-achtig moeten maken: de Velvet Underground op de achtergrond, en doorlopende grote filmbeelden overal. Gewoon alles door elkaar, want in zijn factory gebeurde tenslotte ook alles tegelijk.

Maar nu kon je hier en daar in een apart kamertje wachten tot er een film werd vertoond, kon je helemaal nergens muziek horen, en hing eigenlijk dus alles statisch aan de muren. Zijn kunst is bovendien eigenlijk net zo goed op een poster te bekijken als in het echt...

We hebben nog wel een heerlijk scharreluurtje doorgebracht in de Guggenheimwinkel, met onder andere een motor, met lasertechnieken mbv autocad in perspex oid uitgestold, in 3-D. Helaas was het een HD, dus we hebben hem niet gekocht, maar het was indrukwekkend met hoeveel detail dat kan...

Bocadillo

Voor we bij de fontein gingen genieten zijn we een broodjeswinkel ingestapt, een bocadillowinkel dus, waar de eigenaar op onnavolgbare wijzen enorme torens van broodjes wist te stapelen. Superlekker natuurlijk!

We zijn gaan eten bij een heerlijk Italiaans restaurant. Mozzarella met tomaat is veruit mijn meest favoriete voorgerecht, dus ik had dat met mijn gebruikelijke overtuigingsmechanismen aan alle anderen behalve Ernst opgedrongen. Was ik de enige die van Mozzarella bleek te houden :-(

Daar raakten we trouwens helemaal in de war he: Italiaans tegen de hoofdober, en Spanns, maar geen Baskisch, tegen de hulpober.