Arizona dag 6, Santa Catalina Mountains 

General Hitchcock Highway

Vrijdag 4-8-2000

Het plan is om vandaag naar het Arizona State Museum te gaan, waar ze van alles hebben over de geschiedenis van de Indianen in Arizona. Pieter is uiteraard niet geïnteresseerd, maar Karin wel.

De kinderen mogen vandaag uitslapen, na het wrede vroeg-opstaan van gisteren. Wij hebben al ontbeten als ze wakker worden. Ernst stelt voor dat wij eerst even een stukje gaan rijden. De kinderen gaan eten en zwemmen, en vanmiddag halen we Karin op voor het museum.

Wij rijden naar de Santa Catalina Mountains , naast de stad. Onderweg zien we dat echt iedereen in Tucson een eigen erf heeft, vaak met enorme cactussen. De huizen zijn ook vaak in de meest idiote kleuren geschilderd: het is hier een lekker eigenzinnig zooitje.

Via de General Hitchcock Highway rijden we Mount Lemmon op, richting Summerhaven. Halverwege blijkt dat je een fee moet betalen om ergens onderweg te stoppen (doorrijden naar het eind mag wel). Dat doen we maar.

Nog weer even verder is een stuk waar iedereen één keer per uur wordt doorgelaten, achter een "pilot car" aan, omdat er aan de weg wordt gewerkt. Tsja, niks aan te doen, in de rij wachten dan maar...

We moeten een half uur staan wachten, maar krijgen wel te horen dat er op de terugweg geen probleem meer zal zijn. Dan twintig mile achter de pilot car aan, tergend langzaam, door de mooiste haarspelden die je je maar kunt voorstellen. Het meest absurde is nog wel dat we onderweg 1 plek zien waar de linkerrijstrook voor 20 meter lengte ontbreekt. Daar is deze hele poespas voor op touw gezet!

Ernst leest ondertussen in de folder die we hebben gekregen dat deze weg door gevangenen is aangelegd, zodat Tucsoners in 1 uur naar boven konden rijden, in plaats van in 3 1/2 uur, via Oracle. Dat is toch wel wat, om een gebergte van meer dan 3000 meter op een uurtje rijden te hebben!

De oude weg naar de Santa Catalina Mountains

Die oude weg , daar zijn wij natuurlijk weer erg benieuwd naar, want dat is een dirt road, en die ligt er nog steeds. Hij staat zelfs netjes aangegeven. Het is een heel mooi weggetje, dat hoog begint (7000 feet), en ons naar beneden voert, waarbij we de planten zien veranderen van dennen naar steeds meer woestijnbegroeiing.

Stenen, bochtjes, uitzichten. Steil naar beneden over een hobbelige dirtroad, haarspeldbochten met uitzicht naar de vlakte in de verte, dat is toch wel echt het mooiste wat er is.

*Red. De twee heel erg jonge Quadrijdertjes zijn me erg dankbaar dat ik hun gezien had, want mij hadden ze duidelijk niet naar beneden zien denderen... Even later zien we nog een Pick-Up met tent en OTR ik geloof XR600 in de bossen, het is hier goed leven als je je wilt uitleven op onverharde paadjes...

We rijden verder naar beneden, langs een wit-uitgeslagen waterplaats van koeien (zout: in de verte hebben we ook al witte zoutvlakten gezien).

We rijden richting oosten, wat niet klopt. We zijn verkeerd gereden! Niet alle wegen blijken op de kaart te staan, maar na lang, lang rijden door de vlakte, bereiken we eindelijk de (verharde) weg langs San Manuel.

Van daaruit naar de 77, waar ik veel te hard over heen scheur (ruim 100 in plaats van 65 miles, de auto trilt er helemaal van), omdat we de kinderen veel te lang alleen hebben gelaten!

Tot overmaat van ramp zijn die kinderen ook nog eens helemaal verbrand :-( Shit, wat ben ik een slechte moeder. Het museum komt morgen; vandaag is er eten bij de pool, en zwemmen tot het zwembad dicht gaat.

Arizona Inn

Nog eventjes wat citaten over ons heerlijker hotel:

Hidden South-West :

"Built in the 1930's, the Arizona Inn is a historical gem. Although it's in the middle of town, it feels like a lush oasis with 14 acres of lawns and gardens thick with orange trees, native cypress and date palms. No two of the resort's 86 rooms are alike, but all are decorated to the 1930s period and some have antiques. The inn also has a swimming pool, tennis courts, a restaurant and a coctail lounge decorated with 19th century Audubons."

Moon (is trouwens altijd de beste, alleen heeft Moon helaas (nog?) geen gidsen van Europese landen):

"Arizona Inn opened in 1930 and continues to combine old Arizona elegance with modern luxury. The 14 acres of peaceful grounds offer gardens, a pool, two clay tennis courts, and croquet. "

We zitten in een waanzinnig mooi hotel ;-)))

*Red. en het is 's Avonds lekker afgekoeld tot een graad of 27 en dan is het goed toeven aan de rand van een pool waar het water net zo lekker is...