Arizona dag 4, Tucson in de Arizona Inn 

Barbie-ontbijt in de Tucson Inn

Woensdag 2-8-2000

Vandaag maken we er een echte Barbie & Ken dag van, in ons Tucson Arizona Inn paradijsje.

Uitslapen dus, en ontbijten bij de pool. Buffet met overheerlijke dingen (Pieter schept zijn hele bord vol en kan nog geen kwart op, wat hem een reprimande van Ernst oplevert natuurlijk. De volgende dag doet hij het met hele kleine beetjes tegelijk, voor alle zekerheid), en de pooljongen brengt water, sapjes en koffie, en vraagt of we het wel voldoende naar ons zin hebben en of we nog meer wensen hebben. Nog meer wensen???

Dan de auto in, want vaders en moeders konden hun zwemkleren niet vinden voor het vertrek, en Pieter z'n zwembroek is eigenlijk al drie jaar te klein, en Karin kan eigenlijk ook wel iets nieuws gebruiken.
Kleren kopen doe je in Amerika, en zelfs in Tucson, niet in het centrum, of downtown: daar ga je alleen naar toe voor artistiekerige classy dingetjes. De rest koop je in een mall.

Tucson Mall

In de Tucsongids in de hotelkamer stond aangegeven waar de nieuwste en de grootste was: de Tucson Mall, dat leek me wel de plek (foto van de website van de mall). We parkeren bij Macy'ss , waar we onze jacht beginnen. Om moedeloos van te worden :-( Enorme rijen met zwemspullen, niet om door te komen, en eigenlijk allemaal even lelijk.

Maar goed, we hebben nog een hele mall nietwaar? We gaan gewoon de hele mall systematisch af, eerst de benedenverdieping, dan de eerste verdieping, waar we alle warenhuizen kunnen overslaan, want die beslaan steeds beide verdiepingen.

Pieter vindt eigenlijk meteen een zwembroek die hem past. Wij emmeren nog een beetje over welke de leukste is, maar hem maakt het echt helemaal niks uit: "Waar maken jullie je zo druk over, niemand ziet het toch onder water?". De andere drie zijn helaas iets ijdeler.

Karin, Ernst en ik bekijken echt elke zwembroek, en elke bikini. Ernst loopt als we alles af zijn geweest terug naar Speedo, waar ze iets hebben dat nog enigszins te doen is, en Karin en ik moeten aan het eind van de rit nogmaals alles bij macys bekijken, en vinden daar tenslotte iets dat nog enigszins aanvaardbaar is. Uiteraard weer vrijwel precies hetzelfde...

Maar goed, het is dus al laat in de middag (wat wil je, het is tenslotte een dagtaak voor een Barbiefamilie, shoppen) als we vanuit Macys terglopen naar de parkeerplaats. Jezus, die hitte voel je bijna als een enorme klap tegen je lichaam, als je naar buiten loopt: van een airconditioned ruimte van zo'n 20 graden, naar minimaal 45 graden in de schaduw...

Maar waar is die auto nou? Volgens mij stond hij in deze rij? Of toch in de volgende? Huh? In geen één rij??? Je zou het niet zeggen, maar in dit ene heel bijzondere heuglijke geval raakte Stuurman niet in paniek: zij bedacht bij zichzelf, ondanks de hitte en de moeie voeten, dat de parkeerplaats haar enigszins onbekend voorkwam, en kwam op het lumineuze idee dat Macys misschien over twee parkeerplaatsen beschikte!

En verdomd. In Arizona worden geen auto's gejat, namelijk...

Pharmacy

Op de terugweg stoppen we bij een pharmacy, voor azaron. Het is een echte drive-through pharmacy!
Maar dat gaat alleen maar op voor recepten, helaas. Als je daar iets op je muggenbulten wilt smeren, kun je kiezen uit meer dan 50 soorten cremes op basis van hydrocortizon, wat een hormoon is dat (over)reacties op dat soort dingen tegengaat, en dat je in Nederland alleen maar op recept krijgt, als je allergische reacties hebt op insectenbeten. En hier kun je niet ens iets anders krijgen!
Hoewel, na lang zoeken vind ik één "natuurproduct" waarvan ik dan maar hoop dat er geen hydrocortizon in zit. Voor alle zekerheid koop ik ook maar zo'n tube die al die Amerikanen blijkbaar elke dag op hun muggebulten smeren, want in natuurproducten heb ik nooit zo'n vertrouwen. Meestal betaal je dan voor iets dat weliswaar geen bijwerkingen heeft (als je geluk hebt), maar ook geen werkingen.

Dan snel naar de pool, ons eigenlijke doel voor vandaag, waar we de hele middag zwemmen. De foto komt trouwens van de website van de Arizona Inn . Wanneer je de link volgt kun je, door op de foto te klikken, een 360 graden panorama van de pool (en andere plekken) te zien krijgen .

El Charro

Vanaf een uur of 1/2 6 begin ik honger te krijgen, maar de rest is natuurlijk niet uit die stomme pool weg te slaan. Ik ga maar alvast in alle boekjes zoeken naar een restaurant. Het is een uur of 8 als we bij El Charro aankomen, waar we eerst moeten wachten. Daar kan ik echt niet meer tegen...

Het plaatje is trouwens de voorkant van het El Charro Cookbook.

Gelukkig kunnen we veel sneller eten dan ze hadden voorspeld, en we hebben, zoals bijna altijd, een hele aardige ober, en een hele aardige jongen die het drinken komt brengen en bijvullen. Het eten is errug lekker (Mexicaans), het restaurant is heel erg leuk, met overal muziekinstrumenten, geschilderde muzikanten, en sombrero's en dergelijke aan de muur.

Alleen wacht mij aan het einde een teleurstelling: de Mexicaanse chocoladetaart is op. Dat is een grote teleurstelling, want ik heb thuis een Mexicaans kookboek, waarin ze onder andere de ingrediënten beschrijft van de Mexicaanse keuken (wat het meteen onbruikbaar maakt, want je kunt in Nederland nog geen 5 procent daarvan krijgen), en daar wordt Mexicaanse chocola nogal behoorlijk lyrisch beschreven. Dat kun je absoluut niet vervangen door gewone chocola, zegt ze, en deze taart zou gemaakt zijn met echte Mexicaanse chocola.

Zonder chocoladetaart naar huis dus... Zou ik het ooit nog proeven?