Er is een explosie aan psychiatrische labeltjes in Nederland’, hoor je vaak: Asperger, ADD, ADHD, depressie, enzovoort. Er gaan dan ook steeds meer stemmen op dat die labels ten onrtechte op mensen worden geplakt, dat die diagnosen een symptoom zijn van de psychiatrische ‘bedrijfstak’ die meer wil verdienen, enzovoort. Hoe zit dat? Komen er alleen meer labels, komen er steeds meer psychiatrische stoornissen, of worden ze nu beter ontdekt? Wat is de zin van zo’n diagnose eigenlijk? (meer…)
Er is vaak iets vreemds aan de hand met de context wanneer iemand met Asperger met je praat. Je krijgt soms te weinig context, waardoor je geen flauw benul hebt waar iemand het over heeft, of je krijgt te veel context, waardoor er van alles wordt gezegd of uitgelegd dat je al lang weet, zonder dat je de gelegenheid krijgt om dat te melden.
Al lange tijd ben ik een vurig voorstander van een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedereen, en ik ben dan ook bijzonder verheugd dat er een Europees Burgerinitiatief is om het op de agenda van het Europees parlement te krijgen. (meer…)
Biologen wisten het al lang, maar langzamerhand dringt bij meer mensen, mede dankzij Frans de Waal, het feit door dat mensen altruïstische neigingen hebben, gewoon biologisch ingebouwd.
Toch stuit de mededeling dat mensen van nature altruïstisch zijn nog steeds op veel weerstand. Soms worden er argumenten gebruikt die duiden op een misverstand over de werking van de evolutie (de evolutietheorie is in de loop van de geschiedenis wel vaker verkeerd geïnterpreteerd); soms zijn de argumenten er tegen geraffineerder, maar de argumenten “bewijzen” uiteindelijk steevast dat altruïsme “eigenlijk” gewoon een vorm van egoïsme is.
Dat zal ik hier proberen te ontzenuwen. (meer…)
Woedeaanvallen heeft elk klein kind wel eens. Bij kinderen met Asperger (ASS) zijn die woedeaanvallen tot op veel hogere leeftijd normaal, en als iemand met ASS volwassen is zijn er soms diezelfde woedeaanvallen, maar vaker is er een soort van algehele boosheid op de wereld, een teleurgesteld zijn in de mensheid. Als je de partner bent van iemand met ASS (of op een andere manier een band hebt) is die woede vaak lastig te begrijpen en het is vooral ook lastig hoe je er mee om kunt gaan. (meer…)
Net zoiets als heftig slapen, noemt Frans de Waal fanatiek atheïsme. Niet-geloven kun je niet fanatiek doen, zou je zeggen. Maar je komt het vaak tegen, mensen die tekeergaan tegen willekeurig welke godsdienst, met het argument dat alleen de wetenschap telt en dat religies sprookjes vertellen. Nou is er op zich natuurlijk niets mis met sprookjes: ik heb ze verslonden, nadat ik had leren lezen, maar fanatieke atheïsten gebruiken de term sprookje als iets afkeurenswaardig. (meer…)
Als iemand me twintig jaar geleden zou hebben verteld dat ik over twintig jaar in een kerkkoor zou zingen zou ik hem of haar gek verklaard hebben. Maar ik zing in een kerkkoor, en met heel veel plezier (maar om eerlijk te zijn: toen we bij het koor gingen wisten we niet eens dat het een kerkkoor was).
Vroeger heb ik altijd een muziekinstrument gespeeld: blokfluit, piano, hobo. Dat had ik al heel lang laten liggen, en vanaf het moment dat ik ging zingen besefte ik hoe ik muziek maken gemist heb. Je eigen stem vind ik bovendien misschien wel het mooiste instrument om te spelen.
Voor iemand met Asperger bestaat de wereld uit een (enorme) verzameling feiten. Om een beslissing te nemen of een mening te vormen, is er naast die verzameling feiten ook een moraal: een aantal regels over wat goed is en wat kwaad is. Het is dan simpelweg een kwestie van het spreadsheet van feiten doorrekenen, met de gewichten die de regels aan de feiten geven.
De notie ‘subjectief’ bestaat dus in feite niet, voor iemand met Asperger. Er zijn feiten en er zijn regels, en aangezien die regels universeel zijn in de ogen van iemand met Asperger, kun je over allerlei kwesties in feite maar op één conclusie uitkomen. Tenzij je niet goed bent in het rekenen met een spreadsheet natuurlijk, en dat komt nogal eens voor, gezien het grote aantal mensen dat het niet in alle gevallen eens is met degene met Asperger.
Hier hebben we dus een van de problemen te pakken in de communicatie tussen mensen met Asperger en anderen.
Pesten is voor veel mensen, kinderen en volwassenen, een dagelijkse realiteit. Soms duikt er iets op in de media, zoals laatst, toen een moeder het filmpje on-line zette dat de pesters van haar dochter zelf hadden opgenomen, en waar op te zien was hoe ze getrapt werd. De pesters zelf en hun ouders werden toen slachtoffer van pesten, door mensen die zich door dat filmpje gerechtvaardigd voelden. Pesten gebeurt niet alleen op school, maar overal, vooral ook on-line, zowel tussen kinderen als tussen volwassenen (bijvoorbeeld op de werkvloer, of online). (meer…)
Pas toen we al jaren met elkaar samenleefden kwamen we er achter dat Ernst het syndroom van Asperger heeft. Inmiddels is er (zoals dat hoort voor je met zekerheid kunt zeggen of dat zo is) een zeer uitgebreide diagnose gesteld. En inmiddels heb ik, uiteraard, zo’n beetje alles gelezen wat er te vinden is over dat syndroom van Asperger. Hoe is dat, een partner zijn van iemand met dat syndroom van Asperger? (meer…)
