Hoe het feit dat depressie zich als een afvoerputje gedraagt, consequenties heeft voor beleid.
Gelukkig heb ik geen aanleg voor depressie. Mijn moeder had dat wel; in hoge mate. Daardoor heb ik altijd al ideeën gehad over wat depressie is, hoe het ontstaat.
Tot mijn grote verbazing las ik in een artikel in de Guardian de theorie van een neurowetenschapper die exact overeenkomt met wat ik altijd heb gedacht. En die ideeën hebben consequenties voor beleid. (meer…)
Het aantal geslaagde zelfmoorden neemt de laatste jaren in een angstwekkend tempo toe. Elke zelfmoord is er één te veel. Niet alleen zie je dat bij niet-geslaagde pogingen de betreffenden vaak erg blij zijn dat ze nog leven, maar elke zelfmoord laat een spoor van vernieling om zich heen na.
Ik kan er van meepraten: mijn broer, mijn moeder en mijn zus hebben zelfmoord gepleegd (in 1988, in 1997 en in 2003).
Er wordt erg weinig over zelfmoord gepraat, misschien mede vanuit het idee dat je het, door er over te praten, zou kunnen stimuleren. Is dat zo? Als er over praten wel positief kan zijn, hoe kun je er dan zo over praten dat mensen er daadwerkelijk iets aan hebben? (meer…)
Het motto van de overheid is sinds een poos om streng en hard te straffen. Ik merkte dat laatst aan den lijve toen ik een boete kreeg, van de Belastingdienst, van 147 euro vanwege het te laat betalen van een bedrag van 12 euro (veroorzaakt door een mobiele telefoon die geen SMS-berichten meer wilde ontvangen). De medewerker van de Belastingtelefoon meldde dat dat helaas nou eenmaal zo was, en dat de boete vorig jaar nog 43 euro bedroeg.
Ik moest denken aan al die mensen die afhankelijk zijn van deze nieuwe hardvochtigheid (en onrechtvaardigheid) in hun inkomen: iedereen met een uitkering, die bij zo’n vergissing of fout nu niet alleen hun uitkering (al dan niet tijdelijk) kwijtraken, maar ook absurd hoge boetes moeten betalen van hun non-inkomen.
