Er is een explosie aan psychiatrische labeltjes in Nederland’, hoor je vaak: Asperger, ADD, ADHD, depressie, enzovoort. Er gaan dan ook steeds meer stemmen op dat die labels ten onrtechte op mensen worden geplakt, dat die diagnosen een symptoom zijn van de psychiatrische ‘bedrijfstak’ die meer wil verdienen, enzovoort. Hoe zit dat? Komen er alleen meer labels, komen er steeds meer psychiatrische stoornissen, of worden ze nu beter ontdekt? Wat is de zin van zo’n diagnose eigenlijk? (meer…)
Er is vaak iets vreemds aan de hand met de context wanneer iemand met Asperger met je praat. Je krijgt soms te weinig context, waardoor je geen flauw benul hebt waar iemand het over heeft, of je krijgt te veel context, waardoor er van alles wordt gezegd of uitgelegd dat je al lang weet, zonder dat je de gelegenheid krijgt om dat te melden.
Woedeaanvallen heeft elk klein kind wel eens. Bij kinderen met Asperger (ASS) zijn die woedeaanvallen tot op veel hogere leeftijd normaal, en als iemand met ASS volwassen is zijn er soms diezelfde woedeaanvallen, maar vaker is er een soort van algehele boosheid op de wereld, een teleurgesteld zijn in de mensheid. Als je de partner bent van iemand met ASS (of op een andere manier een band hebt) is die woede vaak lastig te begrijpen en het is vooral ook lastig hoe je er mee om kunt gaan. (meer…)
Mensen met het syndroom van Asperger hebben vaak een speciale relatie met dingen. Met allerlei dingen, maar treinen (zowel miniatuur-treinen als echte) hebben vaak nog een extra grote plek in het hart. Zo groot dat je je soms afvraagt of mensen wel een even grote plek hebben.
Dat laatste is wel degelijk het geval, maar het is intrigerend, die liefde voor dingen. Ik heb geprobeerd te bedenken wat het mechanisme er van zou kunnen zijn, hoe die liefde tot stand komt.
Een dialoog voeren is niet vanzelfsprekend, besef je als je een gesprek voert met iemand met autisme. Waarschijnlijk lukt het nog redelijk wanneer het een kort, eenmalig gesprek is, maar wanneer je de partner bent van iemand met het syndroom van Asperger zul je een manier moeten vinden om er mee om te gaan.
Een dialoog voeren met iemand met autisme is eigenlijk een aaneenschakeling van monologen, en het is extreem moeilijk om je daaraan aan te passen, heb ik gemerkt.
Voor iemand met Asperger bestaat de wereld uit een (enorme) verzameling feiten. Om een beslissing te nemen of een mening te vormen, is er naast die verzameling feiten ook een moraal: een aantal regels over wat goed is en wat kwaad is. Het is dan simpelweg een kwestie van het spreadsheet van feiten doorrekenen, met de gewichten die de regels aan de feiten geven.
De notie ‘subjectief’ bestaat dus in feite niet, voor iemand met Asperger. Er zijn feiten en er zijn regels, en aangezien die regels universeel zijn in de ogen van iemand met Asperger, kun je over allerlei kwesties in feite maar op één conclusie uitkomen. Tenzij je niet goed bent in het rekenen met een spreadsheet natuurlijk, en dat komt nogal eens voor, gezien het grote aantal mensen dat het niet in alle gevallen eens is met degene met Asperger.
Hier hebben we dus een van de problemen te pakken in de communicatie tussen mensen met Asperger en anderen.
Pas toen we al jaren met elkaar samenleefden kwamen we er achter dat Ernst het syndroom van Asperger heeft. Inmiddels is er (zoals dat hoort voor je met zekerheid kunt zeggen of dat zo is) een zeer uitgebreide diagnose gesteld. En inmiddels heb ik, uiteraard, zo’n beetje alles gelezen wat er te vinden is over dat syndroom van Asperger. Hoe is dat, een partner zijn van iemand met dat syndroom van Asperger? (meer…)
Over autisme wordt nogal eens gemeld dat wie autisme heeft geen of weinig empathie zou voelen. Wikipedia vertelt bijvoorbeeld: “Zo worden autisme en het syndroom van Asperger vaak gekarakteriseerd door een verminderd vermogen tot empathie voor een andere persoon”.
Wie daadwerkelijk iemand kent met het syndroom van Asperger weet dat iemand met autisme wel degelijk heel veel empathie kan voelen: wat Wikipedia meldt klopt simpelweg niet, tenzij je een veel te nauwe definitie van empathie hanteert. Hoe zit het dan wel? (meer…)
Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in autisme, sinds Nico Tinbergen, de etholoog, samen met z’n vrouw vanuit z’n biologische kijk probeerde te bekijken hoe autistische kinderen reageren.
Sinds bij Ernst het syndroom van Asperger is geconstateerd ben ik me nog veel meer gaan verdiepen in autisme en het syndroom van Asperger.
Autistische trekken kun je bij veel mensen zien (ik herken er een behoorlijk aantal bij mezelf), maar er is een groot verschil tussen iemand met een aantal autistische trekken en iemand met het syndroom van Asperger (of een andere “echte autist”). Hoe zit dat?
Lees verder: https://autogether.eu/indrukken-filteren-en-autisme.
