Auteur: Sylvia Stuurman

On Beauty

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Boekomslag

Als je On Beauty van Zadie Smith uit hebt ben je teleurgesteld dat het boek niet tweemaal zo dik is.  Dat is deels omdat het einde niet helemaal bevredigend is (dat kan ook bijna niet anders: er zijn zoveel personen van wie je meer zou willen weten over de rest van hun leven), maar vooral omdat ze voor elkaar weet te krijgen dat je erg nieuwsgierig bent naar wat het grote aantal personen die een rol spelen in het boek, meemaken. Ze schrijft bovendien echt heel erg goed: je wilt door en doorlezen.

Waar zit het hem precies in dat ze zo goed schrijft?

(meer…)

A Guide to the Beasts of East Africa

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Boekomslag met leeuw, olifant enzovoort

 Net zoals het eerste boek in deze serie (althans, ik hoop dat het een serie wordt), A Guide to the Birds of East Africa, is dit boek iets anders dan de titel doet vermoeden: het is geen gids voor de zoogdieren die je in Oost Afrika tegen kunt komen; het is een vrolijke, sfeervolle, en misschien vooral wel liefdevolle roman. 

Je maakt al lezende Kenia mee in de persoon van meneer Malik, een bescheiden en vriendelijke heer (van Indiase afkomst, vermoed ik), die voor de medeleden van de Asadi Club (een mannenclub zoals  ze in Engeland ook nog steeds bestaan) in Nairobi, een safari-weekend organiseert.

(meer…)

Zingen in een kerkkoor

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
koor met dirigent

Als iemand me twintig jaar geleden zou hebben verteld dat ik over twintig jaar in een kerkkoor zou zingen zou ik hem of haar gek verklaard hebben. Maar ik zing in een kerkkoor, en met heel veel plezier (maar om eerlijk te zijn: toen we bij het koor gingen wisten we niet eens dat het een kerkkoor was).

Vroeger heb ik altijd een muziekinstrument gespeeld: blokfluit, piano, hobo. Dat had ik al heel lang laten liggen, en vanaf het moment dat ik ging zingen besefte ik hoe ik muziek maken gemist heb. Je eigen stem vind ik bovendien misschien wel het mooiste instrument om te spelen.

(meer…)

Dialoog van monologen

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Twee mannen, gearmd, druk in gesprek

Een dialoog voeren is niet vanzelfsprekend, besef je als je een gesprek voert met iemand met autisme. Waarschijnlijk lukt het nog redelijk wanneer het een kort, eenmalig gesprek is, maar wanneer je de partner bent van iemand met het syndroom van Asperger zul je een manier moeten vinden om er mee om te gaan.

Een dialoog voeren met iemand met autisme is eigenlijk een aaneenschakeling van monologen, en het is extreem moeilijk om je daaraan aan te passen, heb ik gemerkt.

(meer…)

Kraanvogels

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Vliegende vogels

Ik heb ze dit jaar nog niet gezien, helaas, maar bijna elk jaar zien en horen we hier Kraanvogels overvliegen. Wie het geluid eenmaal in z’n leven heeft gehoord vergeet het nooit meer: Kroe, kroek, kru, kro, met de r achterin de keel. Het klinkt alsof het geluid enorme afstanden moet overbruggen, en dat kan het ook.

Als je omhoog kijkt als je dat hoort zie je vaak zo’n enorme, slordige V in de lucht, van vogels met lange nekken en lange poten: Kraanvogels.

(meer…)

De wereld in een spreadsheet

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Gereedschap aan de muur

Voor iemand met Asperger bestaat de wereld uit een (enorme) verzameling feiten. Om een beslissing te nemen of een mening te vormen, is er naast die verzameling feiten ook een moraal: een aantal regels over wat goed is en wat kwaad is. Het is dan simpelweg een kwestie van het spreadsheet van feiten doorrekenen, met de gewichten die de regels aan de feiten geven.

De notie ‘subjectief’ bestaat dus in feite niet, voor iemand met Asperger. Er zijn feiten en er zijn regels, en aangezien die regels universeel zijn in de ogen van iemand met Asperger, kun je over allerlei kwesties in feite maar op één conclusie uitkomen. Tenzij je niet goed bent in het rekenen met een spreadsheet natuurlijk, en dat komt nogal eens voor, gezien het grote aantal mensen dat het niet in alle gevallen eens is met degene met Asperger.

Hier hebben we dus een van de problemen te pakken in de communicatie tussen mensen met Asperger en anderen.

(meer…)

Horeca waar je blij van wordt

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Romantisch Hotel de France

Het klinkt misschien verheven, maar goede horeca kan een flinke bijdrage leveren aan je levensgeluk. Een uurtje op een terrasje kan een kleine vakantie zijn, je komt vanzelf in de stemming om je dagelijkse beslommeringen los te laten en te filosoferen over wat van waarde is. De stress van je dagelijks leven verdwijnt als sneeuw voor de zon, en je vertrekt vol energie en plannen.

Helaas lukt dat lang niet altijd. De juiste plekken daarvoor zijn een schaars goed in Nederland. Waar zit het hem in, wat maakt een terras of een restaurant tot goede horeca? Ik heb het me af zitten vragen. (meer…)

After Dark

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
boek van Haruki Marukami

Ik had al vaak over Haruki Murakami gehoord, in jubelende bewoordingen. Zo jubelend dat ik er zelfs eigenlijk weinig zin in had om iets van hem te lezen. Je krijgt dan al snel het gevoel dat iedereen hijgend achter elkaar aan loopt om te laten zien hoe goed hun smaak is, en dat neemt me, heel onrechtvaardig, in tegen de schrijver.

Maar toen ik een heel dun boekje van hem zag liggen, in een Engelse vertaling, kon ik het toch niet laten: ik wilde toch graag weten wat dat is, een boek van Murakami. En dat weet ik nu, en het is betoverend.

(meer…)

De Echte Boekwinkel

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Interieur van boekwinkel de Tribune

Ik hou van boekwinkels, zoals zoveel mensen. Het is vrijwel onmogelijk om zonder boek uit een boekwinkel te komen, zelfs als ik boekwinkels in een buitenland binnenstap waarvan ik de taal niet of nauwelijks ken.

In Nederland zijn er een sluipende veranderingen geweest onder boekwinkels, en ik denk dat elke boekwinkelliefhebber zich die verandering moet realiseren, en moet bedenken hoe daar op te reageren.

(meer…)

Visdiefje

Geplaatst op door Sylvia Stuurman
Een Visdiefje in vlucht

Deze foto heeft mijn vader gemaakt, heel lang geleden. Hij heeft het Visdiefje precies zo op de foto weten te krijgen als hij hem altijd tekende: het was zo ongeveer z’n handtekening.

Vlak voor het huis verkocht werd waar hij is opgegroeid hebben we de slaapkamer gezien waar hij, een jaar of 15, één van de muren had beschilderd met dit Visdiefje: toen al tekende hij hem op deze manier. (meer…)