Het was voor mij de tweede keer dat ik spreker was bij Autminds. Vorig jaar was Autminds online; deze keer ‘fysiek’, in Amsterdam.

Hoe beviel dat, een Autminds op locatie?

Volgens de eerste programmering zou ik direct ’s morgens als eerste spreken, over autisme-inclusief onderwijs. Wanneer je vanuit het uiterste zuiden van Zuid-Limburg moet komen, samen met een man die wakker worden vóór tien uur al een onmogelijke opgave vindt, en zelf iemand bent die in paniek raakt bij de gedachte te laat te komen, is dat geen optie.

De organisatie was zo lief het te verzetten naar het einde van de dag. Maar ik besefte dat ze mij de beste tijd hadden gegeven: het tijdstip dat iedereen, inclusief ikzelf, nog energie had. Dat zal ik voor een volgende keer onthouden…

Autistische organisatie

Het bijzondere aan Autminds is dat het vóór autisten, dóór autisten wordt georganiseerd. Je kon dat merken aan de aandacht die was besteed om alles expliciet en helder te krijgen.

De website is bijvoorbeeld zeer uitgebreid en tegelijkertijd overzichtelijk, met veel visuele hulpmiddelen voor het overzicht.

Deelnemers krijgen uitgebreide informatie, inclusief plattegronden en uitleg hoe alles werkt, waar je naar toe moet bij binnenkomst, wat er dan gebeurt, enzovoort.

Het was zo goed voorbereid dat ik het als voorbeeld kon gebruiken voor hoe universiteiten en hogescholen hun eerstejaars studenten zouden kunnen voorbereiden als ze autisme-inclusief willen worden (en dat willen ze allemaal, officieel, volgens hun eigen beleidsdoelstellingen!).

Energie

Voor de deelnemers was de dag lang, met weinig energie meer over aan het einde van de dag (ik heb bewondering voor de aandacht die ze toch nog voor mijn verhaal hadden!); voor mij gold dat des te meer.

Voor mij had de programmering, ook al was die op mijn verzoek, ook als nadeel dat ik mezelf enorm moest sparen gedurende de dag.

De online Autminds was ook inspannend, maar nog enigszins te doen. Elkaar fysiek ontmoeten heeft wel een grote meerwaarde, maar maakt het ook echt veel vermoeiender.

Autisten onder elkaar

Het mooist was het om te merken hoe fijn het is, als autisten onder elkaar. Dat was bij de online Autminds ook al het geval, maar nu was dat nog veel duidelijker.

Je kon met een kleurstreepje op je badge aangeven of je het wel of niet fijn vond om aangesproken te worden. Als je iemand aansprak kon je gewoon beginnen over waar je over wilde beginnen, in plaats van eerst allerlei omzichtige bewegingen te moeten maken. Als iemand aan je vroeg hoe het ging was dat een vraag waar je echt antwoord op kon geven.

Ik stel me als gedachte-experiment wel eens voor hoe het zou zijn wanneer autisme ‘de norm’ zou zijn, en neurotypisch ‘de afwijking’. Hier, bij Autminds, kun je merken hoe dat zou zijn. Heerlijk, als je autistisch bent!

Wensen voor de toekomst

Voor mezelf: als ik een volgende keer bij Autminds spreek vraag ik toch of ik als eerste mag spreken. Dan heb ik de rest van de dag ‘vrij’ om met mensen te spreken, zonder dat ik er rekening mee hoef te houden dat ik nog energie over moet houden.

Voor Autminds:

• Het is jammer dat er parallelle sessies zijn. Het enige alternatief is om Autminds twee dagen lang te gaan houden, en ik begrijp dat dat geen optie is, maar het blijft jammer.
• Het is jammer dat er geen opnames worden gemaakt. Dat zou voor de deelnemers ideaal zijn (bijvoorbeeld voor de parallelle sessies die je niet kon volgen), maar ook voor wie wel wilde deelnemen, maar niet kon, of voor wie het te moeilijk is.
  Een suggestie is dus om opnames te maken, en om twee vormen van inschrijving te maken: online en fysiek.
• De organisatie: houden zo, die is perfect!