Er hangt een minibieb aan ons huis!

Een van die huis-aan-huis-blaadjes die ik nooit inkijk bladerde ik, een maand of drie geleden, toevallig toch een keer door, en ik zag een oproep om plaatsen aan te wijzen waar een minibieb opgehangen zou kunnen worden. Ik mailde dat er vlakbij ons huis een bankje is, waar wandelaars vaak even uitrusten, en dat de gevel van ons huis me dus een uitstekende plek lijkt en nu, niet eens lang daarna, hangt er werkelijk een minibieb aan ons huis.

Een minibieb is een openbare bibliotheek in het klein die werkt op vertrouwen, daar komt het op neer. Je hoeft er geen lid van te worden.
Iedereen die voorbij komt kan er een boek uit lenen. Het idee is dat je dat boek weer teruglegt nadat je het hebt gelzen, of vervangt door een ander boek.

Mijn leven zou er anders hebben uitgezien wanneer er geen openbare bibliotheken zouden hebben bestaan. Ik verslond boeken, en dat was alleen maar mogelijk doordat we boeken konden lenen.

Tot m’n elfde woonden we in een dorp. Mijn moeder ging elke week naar Spijkenisse voor boodschappen, en nam dan boeken mee uit de openbbare bibliotheek voor mij en m’n broer en zus. Dat was een verademing in vergelijking met de tijd daarvoor, toen ik het moest doen met de boeken die we zelf hadden. We verhuisden naar een plaats met een bibliotheek, zodat ik zelf boeken uit kon kiezen. Daar heb ik vele uren doorgebracht.

Vanaf die tijd heb ik altijd gebruik kunnen maken van openbare bibliotheken. Ik kende de kaartsystemen zelfs, en het aantal boeken dat ik heb gelezen via bibliotheken is niet meer te schatten.

Op dit moment lees ik, zols zoveel mensen, voornamelijk nog tijdens de vakamties, en kan ik toe met de boeken die ik koop. Ik koop er veel te veel: ik ben verslaafd aan boeken.

In Amsterdam zag ik, niet zo lang geleden, een klein boekenkastje naast een huis, met een briefje er aan dat je de boeken gratis mee mocht nemen, en als je dat wilde er iets voor mocht doneren in een bijgeplaatste bus. Al lange tijd had ik het plan om zoiets bij ons buiten neer te zetten, voor al die boeken waarvan je weet dat je ze geen tweede keer zult lezen. Het kwam er maar niet van.

Ik had de minibieb dan ook direct na plaatsing al gevuld met boeken. Desondanks heeft de gemeente er nog een aantal bijgeplaatst, en nu merk ik dat de samenstelling af en toe verandert, en dat er af en toe boeken, tijdelijk, zijn verdwenen. Ik kan het bijna niet laten om elke dag even te kijken, maar ben nog niet zo obsessief dat ik een lijstje bijhoud van de samenstelling.

Als hij leeg dreigt te raken kan ik hem bijvullen: ik zal goed voor de minibieb zorgen, en hoop dat hij voor veel mensen gaat werken.

Ik ben niet de enige die hem graag aanvult, blijkt. Toen we gisteravond checkten, was hij tot de nok toe gevuld, met zelfs dubbele rijen boeken.

Het is te hopen dat er af en toe vakantiegangers boeken komen lenen zonder de mogelijkheid ze weer terug te zetten, anders groeit onze minibieb uit z’n kastje 🙂