Via de NRC zag ik een link naar een schrijfwedstrijd. Het ging om fictie, non-fictie of poezie, en er was een publieksprijs (die me niet interesseert: dat is meer een wedstrijd inzetten van netwerken) en een juryprijs. De juryprijs bestaat uit manuscriptbegeleiding. Het lijkt er dus op alsof het de bedoeling is dat je iets instuurt dat uit een boek komt waar je aan bezig bent.
Ik heb dat dus gedaan, een stuk van een verhaal insturen. Een stukje van het einde, om precies te zijn.
Je vindt het hier: http://www.editio.nl/schrijfwedstrijd/la-isleta-del-moro/. Ik zou het uiteraard erg leuk vinden als je het leest, en dan aangeeft of je het leuk vindt als dat zo is, en – nog mooier – commentaar toevoegt.
Omdat ik op zoek was naar een test voor autisme of Asperger, belandde ik op je site. Ik heb met grote belangstelling je blog gelezen over het verschil tussen empatische beleving en perspectieven. Hoe je reageert op reacties, dat was de volgende eyeopener. Alsof ik mezelf antwoord zag geven (nou ja, niet helemaal letterlijk). Bij verder bladeren over je site belandde ik bij jouw verhaaleinde op Editio. Nu blijkt dat ik daar altijd al naar op zoek was, dat Editio.
Mooi hè, hoe een onzekerheid over jezelf je online leidt naar een antwoord waarvan je helemaal niet wist dat je daar een vraag voor had 🙂
Hé, wat leuk. Ik ben benieuwd wat in m’n manier van reageren is wat jij in jezelf herkent. Ik weet dat ik nogal de neiging tot doceren heb 🙂
En veel plezier bij Editio 🙂