Goede voornemens: het heeft eigenlijk geen zin om die uit te spreken.  Je kunt ze specifiek maken (niet “afvallen”, maar “tien kilo afvallen”), je kunt ze operationeel maken (niet “afvallen”, maar “geen snoep, geen tussendoortjes, geen toetjes”) tot je een ons weegt (dat zou wel heel rigoreus afvallen zijn trouwens), maar het blijkt bijna nooit te werken.

Toch is er een vorm van goede voornemens die wel werkt, en die ook leuk is.

Wat werkt, en leuk is, is om je voor te nemen één maand lang, elke dag, iets te doen (of iets niet te doen). Een maand lang, niet meer.

Dat betekent dat het is vol te houden (binnen een maand ben je er van af), en dat je tegelijkertijd gedwongen wordt iets te kiezen dat je ook inderdaad elke dag in kunt passen in je leven. Elke dag een uur hardlopen, dat wordt lastig. Maar elke dag een kwartiertje, dat is misschien te doen.

Het werkt dus doordat je gedwongen wordt realistisch te zijn, en operationeel, terwijl het is vol te houden doordat de tijd dat je het vol moet houden beperkt is. Je kweekt op die manier een gewoonte aan: de kans is groot dat je het na die maand vrij gemakkelijk kunt volhouden. En lukt dat niet, dan kun je het over een half jaar of over een jaar weer opnieuw als maandvoornemen instellen.

Het hoeven natuurlijk helemaal geen voornemens te zijn die je dwingen tot iets vervelends; je kunt je ook voornemen elke dag tien pagina’s te lezen uit dat boek dat al zo lang ligt te wachten, of om elke dag 100 woorden te schrijven van dat boek dat je eigenlijk zo graag zou willen schrijven. Gewoon simpel: een kleine taak, elke dag, een maand lang.

Ik ga deze maand maar eens proberen elke avond een schoon en leeg aanrecht te hebben. Het komt mooi uit dat de maand alweer een stukje voorbij is: nog makkelijker vol te houden 😉