Arizona dag 5, Sonora Desert Museum 

Op weg naar het Sonora Desert Museum

Donderdag 3-8-2000

Vandaag staan we heel vroeg op, zonder ontbijt (dat wordt nog niet geserveerd), om naar het Sonora Desert Museum (een prachtige, zeer uitgebreide site!)te gaan, erg vroeg, naar de raad van de ranger uit Ramsey Canyon.

Speedway af (wat een naam he ;-) (die Arizoners rijden inderdaad echt nooit minder dan 10/20 mile boven de speed limit, minimaal), en na wat buitenwijken rijden we door heuvels met overal saguaro's (dat zijn dus de cactussen uit de films, zeg maar, die ook iedereen in Tucson in zijn tuin heeft staan). Prachtig rijden. Helaas achter allerlei slome Amerikanen. Hard rijden op de rechte wegen van Tucson kunnen ze wel, maar bochten ho maar :-(

*Red. maar toen we eenmaal de slomen voorbij waren en achter dat truckje aanvlogen was het wel genieten van de bochtjes (en de trap die wild heen en weer zwiepte in de bak van de truck).

(doet me trouwens denken aan wat Pieter zich vandaag herinnerde, over toen we de eerste dag in de Ford Explorer doorbrachten: de eerste mooie canyon met heerlijke bochten, en Ernst die opmerkte: "Die banden zijn niet aan het piepen te krijgen he?" (denkend aan de banden van de Chrysler Sebring die het bij het minste of geringste uitgilden), waarop Wouter vanaf de achterbank mompelde: "Maar de kinderen wel". )

Pieter is trouwens niet aan het piepen te krijgen, wat ik ook probeer.

Het museum.

Western Screech Owl

Als we binnenkomen staat er een ranger met een uiltje op haar (behandschoende) hand. Een Western Screech Owl, ook bij dag aktief. Hij kijkt alle kanten op, heeft scherpe lange klauwen, en je kan goed zien dat zijn ogen vast zitten in hun kassen. Hij kijkt ons echt aan.

*Red. Eigenlijk heel vreemd om je te bedenken dat zo'n jager bij uitstek op kleine klotebeestjes zijn ogen niet kan draaien on zijn prooi te volgen, maar zijn hele kop moet draaien, wat ie dan ook weer heel erg goed kan mer 270 graden rotatievrijheid...

Op de foto zie je een Cedar Waxwing, naaste familie van de Europese Pestvogel (die ook in de USA voorkomt, maar noordelijker zit).

Saguaro

Even verder geeft een andere ranger uitleg over de saguaro's . Hij heeft een doorsnede liggen. Aan de binnenkant zitten een soort ribben, parallel, in een cirkel, voor de stevigheid, en aan de buitenkant is hij gekarteld , om te kunnen zwellen in thunderstorm tijden.

Zodra er ergens een "wond" is (een spechtenest bijvoorbeeld), vormt hij callus, lidtekenweefsel, dat hard is en geen vocht doorlaat. (Hij heeft een spechtenhol van callus liggen: de saguaro is vergaan, maar zijn lidtekens niet).

Hij vertelt ook dat oude saguaro's vrij snel groeien: die hebben een enorm wortelstelsel. Jonge saguaro's groeien extreem langzaam. Ze doen er tientallen jaren over om de grootte van een hand te bereiken. Al die saguaros'die we onderweg vanuit de auto hebben gezien, zijn dus enige honderden jaren oud!!!

*Red. de ribben zijn echt keihard, maar nog lichter als balsahout, een echt heel wonderlijk plantje...
Zo laten ze de saguaro's die daar omlazeren door wat dan ook liggen, wat een heel vreemd beeld oplevert, de sagauro is waar hij afbrak al helemaal weggerot, maar de top heeft dat nog niet in de gaten, die leeft nog vrolijk verder alsof er niets aan de hand is, terwijl de cactus al een jaar geen wortels meer heeft en de onderkant al helemaal vergaan is...

Op de foto vermoedelijk een vrouwtje Northern Bobwhite, die eigenlijk oostelijker voorkomt.

We lopen verder, en er staan nog meer rangers met uitleg over van alles en nog wat, maar het wordt heet, en we besluiten eerst door te lopen, om alles te zien. Ook hier weer: wat krijgen die mensen een tijd, om dit soort dingen te doen...

Hier de vogel die je echt overal ziet langs de kant van de weg in het zuid-westen: de Western Meadowlark.

Zoogdieren (en overal vogels)

Javelina's (halsbandpecari's in het Nederlands; zien er uit als wilde zwijnen, maar ze zijn niet echt naaste familie), mountains lions (poema's), bobcats (familie van de Europese lynxen), hele mooie kleine katachtigen, otters, bevers, slangen, hagedissen, en allemaal in heel mooie ruimtes, in hun natuurlijke omgeving, waarin je ze echt moet zoeken. Meestal kun je zowel van boven kijken, als vanaf de zijkant.

Hier een Lazuli Bunting, een vogeltje met een onwaarschijnlijk blauwe kop en rug.

Coyotes , prairiedogs , een heel mooi aquarium, met een hele merkwaardige grote cyclide: elke keer als Pieter zijn hoofd voor het glas houdt stormt de cyclide op hem af, en botst dan echt met een rotvaart tegen het glas.
Het effect is er dan ook naar: hoe Pieter ook zijn best doet, hij blijft er van schrikken.
Het vreemde is dat het beest ons geen blik waardig keurt, of we nou net zulke grote ogen opzetten als Pieter van nature heeft of niet...

Hier een zich droogspetterende Fulvous Whistling Duck, een heel erg mooi eendje (mooi van kleur en mooi van verhoudingen) van de Golf van Mexico.

Lopen tussen de vogels

Een ruimte waarin je tussen de vogels mag rondlopen (en waar je ze natuurlijk ook weer moet zoeken). Ernst heeft een prachtig foto-plekje gevonden, en de vogels zijn zo nieuwsgierig, dat als jij niet je best doet om hun te vinden, zij naar jou komen kijken.

De meeste foto's op deze pagina komen van dat plekje. Hier bijvoorbeeld een Hooded Oriole .

Dit is een Semipalmated Plover, die door heel Amerika voorkomt, altijd in de buurt van water.

Nog een Hooded Oriole.

Ik pak een veertje op, maar er komt meteen een ranger aangelopen: dat mag niet. Het schijnt in Amerika bij de wet verboden te zijn veertjes op te pakken, en niet alleen in Nationale Parken. Ik neem het veertje natuurlijk toch mee, uit protest...

Een Black-necked Stilt, een soort Steltkluut. Een vogel die ik met de kust associeer, maar hij leeft hier ook in de woestijn, als er maar water is.

We waarschuwen een andere ranger voor een Zielig Hummingbirdje, met een slechte vleugel. Dat is geen probleem zegt ze. De meeste vogels die hier zitten hebben iets: ze zijn vaak binnengebracht met problemen, en kunnen bijna nooit meer worden teruggezet.

Kolibries

Nadat we ook nog de speciale Hummingbird aviaron hebben bekeken

(met een aantal van die mooie groen-blauwe Broad-Billed die we in Ramsey hadden gezien,

Oh, wat zijn die toch ongelofelijk mooi,

plus de andere soorten natuurlijk, zoals deze Ruby-throated), is het zo heet geworden dat we het moeten opgeven voor vandaag.

Jammer, er is hier ongelofelijk veel te zien, en heel veel te leren ook: er zijn overal informatieborden, quizzen, en rangers die van alles te vertellen hebben. Heel erg mooi gedaan. Iedereen die ooit in Tucson komt: niet missen!!!

Nou ja, op de terugweg zien we nog een autootje van Nolen (die hier in de States aan ongediertebestrijding doet, in plaats van motoren, vreemd genoeg...).

*Red. ja het hele nachtveblijf dat in een natuurlijke ondergrondse grot zat hebben we alleen doorgerend ;-(

Pool, room-service voor het diner bij de pool, slapen ;-)